2884619 't fijnst aan alles is 't bekijken van ...

VERSCHILLENDE KANTEN? In die zin is 't jammer als men meent dat die 'pedagogische' bedoeling de enig juiste zou zijn! Door de berg-veldrede met z'n hóge éisen zouden we ons dan alleen nog maar bewust kunnen worden van ons principiële falen? De MÈNS ZÓU nóóit zùlke hóge eisen kùnnen vervùllen! 't Ìs allemaal 'n graadje tévéél gevraagd: & juist daarom zou vlg. diegenen zoiets éisen, want hij wil ons 'zondebewust' maken? Traditioneel kennen we i/d calvinistische theologie 'n drievoudig gebruik v/d wet ('usus triplex'. 't Eerste ge-bruik wordt 't elenchtische of pedagogische genoemd ('usus elenchticus' of 'pedagogicus', 't tweede 't politieke ('usus politicus', & het derde de 'dankbaarheid' ('usus dicacticus' of 'tertius'! 't Pedagogische of elenchtische gebruik was bij Martin LUTHER overheersend: de wèt wèkt & bevordert 't schuldbesef, dat ons 'tot Christus zou moeten brengen'? Díe WÈT ìs derhalve iets wat 'voorafgaat aan 't euange-lie', zij brengt ons zógezien door haar werking tòt 't voor de aanvaarding v/h EUANGELIE 'noodzakelijk besèf v/d ZÒNDE'!? Zó'n euan-gelie is dé uitweg úit de door de wèt veroorzaakte impasse?! De héle (voor)geschiedenis vàn "ISRAËL" wòrdt op deze manier tot 'n mìs-lukking, die 'tot schuldbesef MÓET leiden'? Israël Kàn zó'n gehoorzaamheid nóóit ècht wáármaken! Die mislukking is dan ook niet alleen toevallig, niet accidenteel maar noodzakelijk èn ònòntkóómbaar, want de zg. 'theocratische' idealen zijn & BLÍJVEN véél té hóóg gegre-pen èn dùs niet háálbaar?! En v/d 10 WOORDEN/GEBÓDEN ìs dàn óók geen ander effect meer te verwachten dan dàt zíj de 'kènnis der ellende' bewèrkstelligen!? In de Heidelbergse Catechismus ligt 't echter ànders: daar is 't juist 't dubbelgebod v/d "LIEFDE van Christus" dàt déze kènnis verwèkt? En daar volgt i/h derde deel op, dat de wet (& daarvoor kiest die Heidelberger dé Tien Woorden) ook 'n didac-tische functie ('n usus tertius) heeft! Zó geredeneerd wil zij ons vóeren, Léiden èn BEGELEIDEN òp onze wèg 'achter Christus aan'! Want zíj wìl ònze 'heiliging', heling, genezing, reiniging?! En de vraag die zich dàn voordoet (& die de Heidelberger helaas níet stèlt!) ìs òf dit 3de gebruik niet primair is aan & medebeheersend óver 't elenchtische: maw., wòrden we van ZÒNDE overtuigd omdat we van nature, principieel èn noodzakelijk tekortschieten òf juist omdat DE WÈG WÈL voor ons ÓPEN LIGT maar wij hem níet GÁÁN? Dit laatste is 't ge-vàl! Ànders zou de Wèt 'n noodlottig fálen aan de dag brengen, waaraan we wezenlijk eigenlijk helemaal níets zouden kùnnen doen?! De zg. Èrfzonde wòrdt dàn àls 'n Tragíek in Griekse zin: 'n onontkoombare onderworpenheid áán HÈT NÓÓDLOT. We komen er wel op terug hoop ik. Nú eerst even iets anders. Misschien tot straks (of later)?!