27153/172 op 28 mei 1982 stuurde Hosni Mubarak, dé


NIEUWE PRESIDENT VAN AEGYPTE,
EEN VOLGENDE WAARSCHUWING NAAR ARAFAT
DAT DE ISRAËLI'S ZICH NOG ALTIJD VOORBEREIDDEN
OP EEN INVASIE VAN LIBANON TOT AAN DE STAD BEIROET,
EN DUS NIET ALLEEN MAAR VAN EEN VEILIGHEIDSZÔNE LANGS DE GRENS.

MOEBARAK zei: 'Misschien is het verstandig om een aanval af te wenden door nu een politiek gebaar te maken? [...]
De tijd is gekomen om uw zwaard in de schede te doen voordat het te laat is!' De PLO sloeg er geen acht op ...

Ook koning Hoessein waarschuwde Arafat, en wel door zijn minister van Buitenkandse Zaken naar Beiroet te sturen
met de boodschap dat een israelische invasie aanstaande was. Arafat reageerde met de mededeling dat de PLO
'er klaar voor was'.

Op 6 juni 1982 trok de Israelische landmacht, gesteund door de luchtmacht en de marine, de grens met Levanon óver:
zo'n 40.000 Israrlische soldaten trokken met honderden bewapende voertuigen noordwaarts, tot voorbij de grens
van de veiligheidszone! Binnen 8 dagen stonden de troepen van Sharon in West-Beiroet, waar meer dan een half miljoen
Libanezen en Palestijnen woonden & waar ook de 58ste Syrische Brigade gelegerd was.

Er volgde een beleg van meer dan twee maanden! Sharon blééf de stad onophoudelijk bombarderen,
met geen enkele ander doel dan het verdrijven van de Palestijnen en de Syriërs? De Amerikanen stuurden HABIB
om op te treden als bemiddelaar tussen de Libanese regering & Israel. 't Resultaat was een ware uittocht van Palestijnse 'vrijheidsstrijders'! Arafat gaf schriftelijk opdracht te gaan vertrekken & 12 dagen later wáren de Palestijnen inderdaad wèg?

't Probleem was waar ze vervolgens heenmoesten; AeGYPTe & Syrië weigerden hen toegang tot hun land.
Jordanië accepteerde de Palestijnen met de Jordaanse nationaliteit & 'n deel van de overigen vond onderdak in Zuid-Yemen,
Soedan, Iraq & Algerije! Arafat & z'n bevelhebbers gingen naar TUNIS! Dat was nu al 't derde ballings-oord voor de Palestijnen,
& 't stemde behoorlijk somber dat ze nu voor Palestina moesten blijven vechten terwijl ze op ruim 2500 kilometer afstand van hun 'eigen' land zaten!

In Levanon bleven geen gewapende Palestijnen achter, maar uitsluitend vluchtelingen in kampen?
De pasgekozen president van Libanon, Basjir Gemayel, werd uitgenodigd voor 'n ontmoeting met premier Begin in Nahariya,
in Noord-Israel, maar hij werd nog voordat hij zijn ambt kòn aanvaarden vermoord door een bom in het hoofdkwartier
van zijn Falangistische Partij!

Zijn aanhangers zonnen op wraak. In september trokken 150 Christelijke Falangisten de Palestijnse vluchtelingenkampen Sabra & Shatilla binnen! Ze werden daar binnengelaten door 't Israelische leger, dat alle bewegingen rondom de kampen beheerste ...

Die Libanese christelijke falangistische militie richtte 'n waar bloedbad aan waarbij tussen de 700 & 1000 doden vielen
(sommige rap-porten spreken zelfs van 2000 slachtoffers)! De meerderheid v/d vluchtelingen in die beide kampen waren burgers:
oude mannen, veel vrouwen & kinderen! Er bevonden zich in elk geval absoluut geen gewapende Palestijnen.

De internationale gemeenschap sprak voor de zoveelste keer alweer z'n afschuw uit over deze gebeurtenissen
& in februari 1983 werd Sharon daarom gedwongen om af te treden .....

'n Half jaar later nam ook Menachem BEGIN zijn ontslag! Als gevolg van de israelische invasie vielen er
aan Levanese & Palestijnse zijde ongeveer 40.000 doden, 100.000 gewonden
& raakten weer 'n half miljoen mensen ontheemd?!

De belangrijkste Palestijnse
politieke en sociale
structuren waren
vernietigd.
05 feb 2017 - bewerkt op 07 feb 2017 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Asih
Asih, man, 80 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende