27116/73 de eerste generatie Arabieren leed uiter-
AARD
WEL ONDER
HET VERLIES VAN
LAND & BEZITTINGEN WANT
IN DE STRIJD TUSSEN JODEN
EN ARABIEREN WAS 'N AANZIENLIJK DEEL
VAN HET ARABISCH TERRITORIUM BEZET; IN 1953
WETTIGDE DE KNESSET/VOLKSVERTEGENWOORDIGING DEZE PRAKTIJK
MET DE WET OP HET BEZIT VAN LAND. OOK KON HET MILITAIR BESTUUR OM VEILIGHEIDSREDENEN
LAND VORDEREN EN AAN JOODSE KOLONISTEN GEVEN! DE ARABIEREN KONDEN FINANCIËLE COMPENSATID KRIJGEN,
MAAR WEIGERDEN DAT VAAK IN DE HOOP DAT ZIJ HUN LAND OOIT WEER ZOUDEN KUNNEN TERUGKRIJGEN?
DE MEESTE STUKKEN LAND EN HUIZEN WAREN VAN PALESTIJNSE ARABIEREN DIE VOOR DE GEVECHTEN
OP DE VLUCHT WAREN GESLAGEN; HUN BEZIT WERD GECONFISQUEERD
ONDER DE WET OP HET BEZIT VAN
AFWEZIGEN VAN
1950!
Vervolgens
werd het aan nieuwe joodse immigranten gegeven,
die zèlf óók soms uit Arabisch gebied gevlucht waren. In DÉZE periode werden er zo'n 420 Arabische
dorpen overgenomen. De onteigende Arabieren koesterden 'n diepe wrok tegen de mensen die hùn het LÀND àfpakten dat
ze al vele eeuwen lang bewoond hadden & dag onder 't Mandaat nog niet 'betwist' was geweest. Behalve hun bezittingen
raakten de Arabieren ook elke vorm van zeggenschap kwijt: onder de Ottomanen & het Mandaat hadden Arabieren nog
steeds géén politieke màcht gehàd?! Maar wèl hadden ze een hoge sociale status, die ze, geholpen door hun rijkdom,
wisten aan te wenden òm ìnvloed uit te oefenen òp de politiek.
Zo had de Hoge Islamitische Raad onder HAJJ
AMIN véél gezàg
in Palestina.
De belangrijkste bron
van deze macht was de WAQF
{schenkingen voor religieuze doeleinden),
waaraan rijke Arabieren bijdroegen
ten behoeve van
de gelovigen!
Asih, man, 80 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende