14042015

Ja, het is weer zover dat ik weer me afschrijf.

Terwijl ik op uitzicht kijk over de meer en zon gaat alweer onder en ondertussen speelt een nummer van Marco Borsato van mijn laptop. "Afscheid nemen bestaat niet" moet ik alweer tegen mijn tranen biggelen... Mijn gedachtes gaan weer op volle toeren terug naar de verleden, maar ook weer naar de toekomst en belde mijn broer via facetimeop zovan: Heeeee Zins... Lekker koetjes en kalfjes zitten kletsen (3uurtjes?!). Maar nu is weer lekker stil en dwaal ik weer terug naar mijn gedachten.

Onderwerp: Opa Dolf

Ja, opa Dolf noem ik hem altijd. Dit onderwerp komt het als het eerste in mijn gedachten.
Mijn opa is nu al vanaf 30 januari 2013 weggegaan uit ons leven. Als ik zo terug kijk naar mijn verleden samen met mijn opa Dolf. Wat hebben we zo geluk dat wij zo'n goede familieband hebben en ik bén ook trots dat ik kleindochter ben van hem. Hij is zo meegaand, nieuwsgierig en geliefd met zo'n lieve familie en vrienden, maar hij is ook altijd in voor een leuke grapjes of mopjes. Hij vertelt graag over zijn leven en samen met mijn oma wat ze hebben beleefd.
Er zijn nooit minder momenten in de familie geweest, misschien verlies van hun vrienden? Maar dat kan ik me niet herinneren.
Ik weet van hem dat hij niet van strand of naar museum te gaan. Ik weet dat hij wél leuk vind: altijd sport volgen, hem maakt niks uit wat, maar vooral keek hij naar Tour de France, schaatsen. Ik heb zo vaak gehoord dat hij regelmatig elfstedentocht meegedaan met zijn goede vrienden en met zijn kinderen. Soms verteldehij ook over 1e wereldoorlog, dat zit hem bijgebleven en is nooit uit zijn hoofd gegaan. Zijn vrouw had hij gevonden en is altijd haar trouw gebleven, wat er ook gebeurd. Ze waren altijd samen en zijn 60 jaar getrouwd en zo intens verliefd gelukkig.

Iin het begin 2012 begon mijn opa samen met zijn vrouw zijn laatste reis. zij zijn met hun camper overal geweest tot aan noorwegen, slowakije en nog andere plaatsen.Toen ze terugkwamen van de vakantie en mijn opa voelde toen niet zo lekker en de dokter zei dat mijn opa een nierkanker. Het was nog niet uitgezaaid en kon behandeld worden. Mijn dolf had besloten te vechten tegen nierkanker. Hierin kreeg hij alle steun van mijn familie, vrienden en zelfs ook onbekenden mensen.

Na de zomer 2012 ging hij steeds achteruit en de dokter had gezien dat zijn kanker uitgezaaid was en wil dat hij 1 zijn nier weggehaald moest worden. Mijn opa stemde in en ging door tot december..
Toen werd het toch wel steeds meer erger. Zijn sociaal, lichamelijk en psychische mogelijkheden en beperkingen gingen achteruit. Ik denk dat hij wel op dat moment beseft: "Het is goed, ik heb een mooie jeugd, leven gehad en ik heb van ieder moment genoten van mijn vrouw, mijn vrienden, mijn kinderen kleinkinderen. Ik heb alles wat er in mijn leven eruitgehaald".

In het begin van december had hij al zijn familie bij elkaar geroepen, zovan "Beste iedereen... Het is afgelopen, ik ga niet meer vechten. Ik heb ontzettend pijn en moe en nog meer dingen die hij had kunnen zeggen" Dit was voor mij 1e keer dat ik hem zie in zijn proces. Hij hoorde maar half, liep slecht.. Dit hoorde bij zijn proces. Samen hadden we gesteund met elkaar en gehuild. Er kwam veel emoties bij ons los. Dolf heeft ook gezegd dat hij graag in zijn lieftalige thuis wil overlijden. Hij wil hier zijn, zijn leven en lust. Oma kreeg heel veel steun van ons kant, maar ook van ziekenhuis. Steeds meer ging hij achteruit.

2 dagen voor zijn overlijden, na mijn hockeywedstrijd heeft mijn zus gevraagd of ik naar Dolf wilde. Hier had ik super echt getwijfeld of ik echt mee wilde gaan. Maar ik was toch meegegaan en in de auto had ik samen met mijn zus zitten praten over opa. Ik vond het moeilijk, ik wou niet praten, niet denken. Maar toch moet het gebeuren.
Eenmaal toen ik in de woonkamer was (mijn opa lag in een andere kamer), was ik gespannen en zo bang om hem niet zien. Oma vroeg voorzichtig of ik opa wilde zien en ik durfde niet te zeggen en kwam al mijn emoties weer te hoog. Weer zitten praten en oma ging even bij mijn opa kijken of hij wakker is en het bleek... Mijn opa was wakker en wilde mij zien.

Daarna was ik samen met mijn zus in de kamer gegaan. Hij was helemaal van geel, want zijn lever is gestopt. Dolf kon niet echt praten, maar meer op een fluistertoon. ik kon hem gelukkig verstaan en hij wilde weten hoe gaat met het leren van examens en hij was nog steeds benieuwd wat ik ging doen na mijn examens en ook over toekomst heel even erover gepraat. Toen moest ik wel even mijn tranen laten gaan. Het was even veel voor mij (Nu nog steeds zit ik achter laptop met tranen).
Opa begon een liedje te fluisteren en ik luister en luister naar zijn oh zo mooie krakerige, fluister stem. Toen zei hij "Ken je het nummer?" Ik kende het nummer niet, mijn zus wel.. (niet van Marco Borsato) Toen was het maat vol voor hem. Hij ging slapen en ik kon weer met gerust hart naar huis, omdat ik toch weet dat het misschien laatste keer dat ik hem weer zag.

Na 2 dagen later was hij toch overleden. Ik was hiervan helemaal kapot. Ik hoopte erop dat hij erbij kon zijn op mijn verjaardag, maar mocht niet baten.. Het dienst was zooo mooi dan ik had voorgesteld. Heel veel bloemen op zijn kist, tekeningen van mijn kleine neefje, nichtjes op de kist geplakt en al zijn lievelingsliedjes kwamen voorbij. Al zijn kinderen hebben speech voorbereid en zelfs mijn zus wou het toch doen.

Als ik hiern eerlijk mag zijn. Ik heb het niet veel gemerkt in zijn hoe zal ik maar zeggen, zijn proces.
Ik had besloten om niet te veel bezig te houden met zijn kanker, omdat ik dan straks eronder lijd tijdens mijn examenjaar. Het was ook misschien beter zo voor mij zelf. Maar aan de andere kant blijf ik toch heel blij dat ik hem kan zien en afscheid kan nemen. Het was ook zijn pad, die heeft hij gekozen om te sterven en niet verder met het pijn leven, zoals mijn oma altijd zei: "Je speelt mee om te winnen. Jij hebt er alles aangedaan, maar dit kón je niet winnen, Dop!". Daarom blijf ik ontzettend trots op hem, wat er ook gebeurd, hij blijft altijd in mijn hart zitten. Maar toch mis ik hem ieder moment, echt ieder moment.





David

Ik heb hem gister geappt dat ik ontzettend lastig vond om iets zinnigs te zeggen, maar toch stond ik achter hem. Hij heeft toen niet gelijk gaan lezen en beantwoorden. maar vandaag vroeg hij dat hij niet snapte. Ik zei opgegeve moment dat ik heel veel om hem geef, maar niet weten hoe ik op het situatie moest omgaan.
Plotseling begon hij vertellen waar hij eigenlijk ermee zat. Hierin ga ik zijn privacy niet vertellen wat er probleem is, Dat hoort ook wel bij relaties he!
Hij had daarmee moeite mee en had duidelijk hulp nodig, zo te zien wat hij allemaal zegt. Maar ik durf nu bijna te zeggen dat het toch wel redelijk naar goede kant op gaat.
Morgen zie ik hem eindelijk na paar weken geleden, maar ik weet niet ook niet wat ik moet verwachten van hem.
Ik hoop dat het nu goed gaat tussen ons. Ook al heb ik niet gevraagd of hij nog naar gala wil, maar ik denk het van wel.

Onderwerp: Gisteren

Gister niet veel gedaan eigenlijk.
Ik heb zoals hierboven gezegd, David geappt toen ik wakker van een korte slaap (met moeite toch kunnen slapen).
Mijn ontbijt overgeslagen. Ik had geen honger en het was ook niks in de koelkast.
Maar ik werd wel uitgenodigd op mijn stage, want een van mijn collega werkt 25 jaar op de bedrijf waar ik stage loop. Dus gezellig met alle collega's gaan lunchen.

Heel de middag was mijn ouders weg en ik was lekker thuis. Series kijken en wachten tot mijn ouders thuis komen en tegelijkertijd ook bijna iedereen vermijd, heerlijk was dat het!

In de avond samen met mijn paps gekookt, want hij heeft boodschappen gedaan in plaats van dat ik kon. Ja, ik weet het... Ik ben een luie donder.
Maar goed, samen gegeten met mijn ouders en mams moest weg voor een wedstrijd morgren, maar ze moest ergens overnachten samen haar zus (tante)

Na het eten heb ik WEL aan mijn verslag gewerkt en beetje hulp gekregen van mijn vader. Zonder hem had ik nooit kunnen afronden.
Om het af te sluiten van de dag zaten we lekker op de bank. Mijn vader keek naar verschillende voetbal en ik mijn laptop een film gekeken, No reservation en vervolgens samen naar bed!
Wat heb ik zo'n lieve vader


Onderwerp: Vandaag

Vandaag lekker weer uitgeslapen., want ik had een alweer vrije dag van school..
David had mij in midden in de nacht berichtj gestuurd met alleen puntjes "...."
Ik merkte dat hij toch weer steun nodig had, dus er kwamen berichtjes heen en terug, maar hij is nog niet zichzelf..
Morgen zie ik hem als hij dan wel is natuurlijk is...

Vanmiddag heb ik mijn beste vriendin L. na een lange tijd weer gezien. L kende ik toen we samen op middelbare school zaten. 2e klas tot 4e.
Dus samen lekker terrassen en genieten van het weer. Samen onze problemen, onze studies en natuurlijk onderwerp van "mannen" mag het niet ontbreken! Wat heb ik haar gemist zeg!

Als het laatste ding van de dag:
eten gekookt voor paps en andere familie, want onze moeders zijn niet thuis!


Nu maar eens lekker slapen.
xoxo