119bmp25084 nèt àls de berserkers waren mannen in
het algemeen meestal heel bruikbaar voor koningen en edelen, die hen ook graag inzetten als huurlingen en soldaten, zoals ook allerlei Vikingkrijgers uitstekende huursoldaten en nuttige bondgenoten bleken voor Ierse koningen wier macht nog onvoldoende opwoog tegen die van hun rivalen. Oorlog was per slot van rekening al veel eerder een bedrijfstak dan een historische gebeurtenis, en er was behoefte aan betaalde hulpkrachten. Niettemin zetten de Vikingen hùn strooptochten voort: de christenen spraken daar herhaaldelijk en officieel schande van! De priesters waren diep onthutst dat de Vikingen 't waagden om 'zo ver als de deur van de kerk' te gaan, dat ze het huis van God schonden en gewijde plaatsen & toevluchtsoorden in het hart van de kloosters binnendrongen. De grootste verbijstering gold 't feit dat grote groepen mensen die in de kerk een wijkplaats gezocht hadden daar niet alleen geen enkele bescherming aan ontleenden, maar in feite, dóór bij elkaar te gaan zitten, de slavenhalers juist een handje hielpen. Hun gram gold niet alleen de overtreding zèlf, wat immers iets was waaraan beide partijen zich schuldig maakten, maar juist degenen die de overtredingen begingen!
Het is een feit dat 'r in Noorwegen fraaie borstspelden met Keltische motieven gevonden zijn, wat aantoont dat de Vikingen inderdaad kerken plunderden; al die spelden waren eigenlijk stukken sierbeslag, die losgetrokken werden uit reliekschrijnen of heilige boeken & aan de achterkant ook al heel goed voorzien waren van 'n punt, wat wel zo praktisch was? Maar de Ierse koning, de koning van Cashel zelf, 'n befaamd schoon-schrijver & anachoreet of kluizenaar, zag er geen been in om in 822 zijn eerste klooster plat te branden, met kapel en al, & legde in 831 'n ander klooster in de as 'tot aan de deur van de kerk '! Dat heilige plaatsen werden geplunderd, of zelfs verwoest, was eigenlijk 'n erg gewone zaak. Misschien lijkt dit nog ietwat merkwaardig in 'n christelijke maatschappij (waarin zelfs Vikingen zich al steeds vaker lieten bekeren), maar een klooster werd niet direct in de eerste plaats beschouwd als HEILIGDOM: hun gelijkenis met steden, forten of bank-kluizen sprong veel meer in het oog? Vlg. de door Sint-Benedictus opgesteld regels dienden monniken in een ommuurde wereld te gaan & blijven leven, die volop voorzien was van tuinen, water, molens & werkplaatsen, zodat ze 'niet genoodzaakt worden om zich nog daar-buiten te begeven, want dat is in het geheel niet bevorderlijk voor hun ziel'. I/h middelpunt van deze wereld bevonden zich dan ook de heiligste oorden, de kerken èn de relieken; daaromheen lag 'n gordel met ovens, werkplaatsen & huizen voor werkvolk e.a., die weer al te gaar waren omgeven door 'n soort boerenerf? De vorm van zo'n heilig oord had opvallend veel weg van die van 'n ommuurd fort ~~!
Asih, man, 80 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende