...

2 dagen terug schreef ik nog dat het slecht ging met mijn tante... Nu is ze inmiddels al overleden Vrijdag ging het al niet super, maar ze kon zich met hulp van mijn oom en zuurstof thuis redden. In de nacht van zaterdag op zondag werd ze ineens heel benauwd en is ze uiteindelijk weer naar het ziekenhuis gebracht. Zondag ben ik nog een beetje aan het eind van de middag langsgeweest met mijn vader. Gelukkig maar achteraf. Toen had ze wel al 15L zuurstof en morfine, maar ja het ging nog wel beetje. In de avond gingen mijn ouders met mijn zus nog langs. Toen ging het alweer een stuk slechter. Ze hadden de morfine opgehoogt, zodat ze comfortabel was.

Vandaag had ik mijn oom gesmst om 13u hoe het met haar ging en hoe ze de nacht is doorgekomen. Ik was aan het werk, dus ik was nog niet op de hoogte. Om iets over 13u is zij uiteindelijk overleden. Het is net alsof ik het een soort heb aangevoeld. Om half 4 had ik pas de tijd om op mijn mobiel te kijken en mijn vader had mij toen al gesmst dat ze in slaap gebracht zou worden (palliatieve sedatie) en daarna dat ze overleden was en vervolgens dat ze naar het mortuarium gebracht was. Tja, dat las ik pas om half 4.... Ik schrok er wel van, want aanvankelijk was nog gezegd dat we nog wel maanden/ weken aan konden houden. Toch had ik gister al het idee dat het niet meer om maanden zou gaan, maar zo snel? Nee, dat had ik niet verwacht....

Vanavond nog even met eigenlijk alle familieleden bij elkaar gezeten. Pff, heftig. Ik ben dan ook helemaal gesloopt van de afgelopen dagen, van vandaag en de emoties. Nu maar proberen te slapen.