Hokjes

Hokjes denken. Zoals ik eerder al aangaf, ik hou er niet van. Sterker nog ; ik probeer mijn hele leven lang al uit de buurt van die dingen te blijven.
Er zullen vast mensen zijn die me in gedachten wel ergens ingepropt hebben. Zit ik niet mee. Want daarvoor sta ik zelf te stevig op m'n gympen (roze, zo schattig) buiten de hokjes. Met mijn denkbeeldige hakken in het denkbeeldige zand.
Toedeledoki bitches!

Ik verbaas me er daardoor over, dat zoveel mensen tegenwoordig zélf in hokjes kruipen.
Voor de duidelijkheid ; ik vind het prima dat mensen dat doen hoor, ik heb er geen last van. Kalm loop ik er langs, en neem alles voor kennisgeving aan. Voor mij is iedereen gewoon mens. Wat voor kleur je ook hebt, en welk letter van het alfabet je ook bent (lgbtq+).
Ik ben aardig voor jou, wanneer jij aardig bent voor mij. Ik zit vrij simpel in elkaar.

Goed, die hokjes. Ik accepteer dat je daar in wilt kruipen. In een kaal hokje, zeg maar.
Maar tegenwoordig (oma hier) moet er ook (het liefst in knipperende neonletters) op komen te staan welke kleur en letter je bent.
Hé prima. Gezellig hoor. Mooi al die verschillende kleuren. Ik zeg nog steeds even vriendelijk gedag.
Maar onderweg pieker ik over het feit waarom mensen gayprides en roze zaterdagen e.d organiseren onder het mom van 'homoacceptatie', terwijl alles wat daar gebeurt schreeuwt :"Kijk ons eens anders zijn dan hetero's".
Nee! Je bent een mens. Niet meer en minder dan dat. En met wie je, al dan niet, onder de lakens duikt, gaat niemand wat aan. Het is sowieso oké. Doe wat jou gelukkig maakt.
En doe 'het' vooral ook met wie jou gelukkig maakt. Of doe 'het' niet. Ook goed.
Daarnaast ; vier Sinterklaas met of zonder zwarte Piet. Iedereen z'n eigen keus.

Waarom zou je je vanuit de kast een hokje in laten jagen?

15 aug 2018 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van kruidje
kruidje, vrouw, 55 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende