Gehuil
In de nacht klinkt een gehuil
vaag en eenzaam
vanuit een andere wereld wellicht
maar door de regen en wind
is niets te zien dan
glasachtig straatlicht
op natte stenen,
Ik word voortgeblazen
door een onrust uit
vroeger tijden
- een vage droom
van een lampionnenoptocht,
geur van pompoenen
en de vele kleuren licht
die door het raam vielen
van mijn oude kerk-
Opnieuw klinkt gehuil
door het duister
een kind ver weg
huilt
om de gevallen regen
en het vale licht
dat schijnt
vanachter de ramen
waaraan ik één voor één
voorbij loop.
24 feb 2017
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 20 aug 2022 Hoofdstuk 1 ( 1 )
- O 11 jul 2022 Ik mis niet jou ( 4 )
- O 15 apr 2022 Stap op
- O 30 mrt 2022 Het wordt weer een omfloerste zomer ( 1 )
- O 02 feb 2022 Weet je wat het is?
- O 02 feb 2022 Alleen in mijn gedichten kan ik wonen ( 2 )
- O 02 feb 2022 Grijze luchten ( 1 )
- O 26 jun 2019 Stervende rozen ( 5 )
- O 26 jun 2019 Zomerdromen ( 1 )
- O 07 okt 2017 Morgen beter
- O 17 mrt 2017 Zoals het is ( 3 )
- O 24 feb 2017 Eden
- O 24 feb 2017 Gehuil
- O 24 feb 2017 Brief
- O 21 feb 2017 Sneeuwland