WW #1: Aangemeld

WW #1

Gisteren, 1 februari, heb ik mij aangemeld bij Weight Watchers. Dit uiteraard met toestemming van de bewindvoerder. Dus over de maandelijkse kosten heb ik verder geen omkijken meer naar, dat is fijn.

Ik ben blij en angstig tegelijk. En onzeker. Want… kan ik dit wel???????????

Ik ben blij omdat ik dit niet alleen hoef te doen. En ik ben angstig omdat ik toch het een en ander aan moet gaan passen. Gelukkig niet zozeer wát ik eet, als wel de hoeveelheid. En daar komt dan ook een hoop psychisch gedoe om de hoek kijken, want er zit echt wel iets achter, iets wat ik (nog?) niet weet….

Het kan niet alleen zijn omdat ik het zo lekker vind?
Het kan niet alleen zijn omdat ik een gat probeer te vullen?

Want dat laatste is het ook zeker. Ik voel ergens een leegte, die ik dus probeer te vullen met óf kopen óf eten. De laatste tijd vooral eten.

Eigenlijk wil ik bij dit psychische deel wel hulp, maar dat lijkt er niet in te zitten. En met hulp bedoel ik écht psychische hulp. Maar ja, daar ben ik sinds een maand of 4/5 net mee gestopt. Kan ik het dan maken om daar toch weer aan te kloppen? Ik weet het niet.

Grappig/Onverklaarbaar

En nu over het grappige gedeelte van gisteren… Want gisteren zijn er een paar grappige/onverklaarbare dingen gebeurd. Die ik eigenlijk als teken zie dat ik deze kant op moet gaan. Ik zeg wel paar, maar eigenlijk zijn het twee dingen. Maar toch. Ze zijn gebeurd en ik geloof dat dat tekens zijn dat ik de goede kant op ga.

#1

Ik heb gisteren boodschappen gedaan en ik was precies €11.11 kwijt.

(En nu ik dit typ besef ik me dat ik gisteren ook nog 2 witte eenden heb gezien bij de vijver toen ik naar de winkel liep. Normaal gesproken zit er ALTIJD maar 1 witte eend, geen twee. Natuurlijk zitten er meerdere eenden, maar die hebben allemaal een andere kleur, dus ik vond dit wel opvallend!)

#2

Gister in de middag zat ik op de bank de Sims 4 te spelen en de katten lagen ook ieder op een bank te slapen. Toen, uit het niets, viel er in de zijkamer iets op de grond. De katten schrokken zich lam en ik schrok ook wel, maar niet zo heel erg eigenlijk. Ik dacht bij mezelf, ik negeer dat maar, maar Olaf ging toch kijken en toen hoorde ik weer iets. Toen ging ik zelf maar even kijken en iets van de nieuwe koelkast was op de grond gevallen. Het zakje met het boekje van de koelkast en de eierhouder voor in de nieuwe koelkast lag op de grond.

Ik vond het apart op zijn minst. Nu ben ik van mezelf al bijgelovig, dus ik geloof zeker dat dit een teken is. Iets om mij te laten weten dat ik nu de goede kant op ga??

In ieder geval, het was mij een dagje wel, gisteren. Op een goede manier natuurlijk.

Hier ga ik mijn WW avontuur bijhouden!

H.