Wat doe je als je het kwijt bent...

Heel lang en verwarrend verhaal, ik hoop dat iemand de tijd neemt en er eerlijk op antwoordt.

Ik had een relatie van 6 maand, tegen de zin van mijn ouders omdat mijn vriend uit een nationaliteit kwam waar mijn ouders een slechte ervaring mee hadden. Tussen mij en mijn vriend ging alles heel goed de eerste twee-drie maanden tot ik op vakantie vertrok voor 3 maand. Het was de eerste keer voor mij dat ik zolang wegging en ik dacht dat dees geen probleem ging zijn. Eerste maand verliep goed maar bleef vaak thuis, eens mijn nichten kwamen ben ik elke dag beginnen weggaan. Ik hield elke moment dat ik kon contact met mijn vriend, hij zat ook op vakantie, hij begon wel plots veel eisen te stellen over kleding, uren wanneer ik moest terugzijn, maar ben al een thuisblijvertje maar doordat ik lief ben liet ik me doen. Over kleding niet, altijd discussie gehad. (decolte, wat buik open) maar ik paste me altijd aan iets deftig, liet het mijn ouders is zien voordat ik vertrok. Maar dat was niet goed genoeg voor hem. Van het 1 ruzie kwam de andere, uiteindelijk was mijn vakantie de andere 2 maand kapot. Elke nacht ruzie bijna. Teveel discussies, vuile en zware woorden naar mij toe. Mijn vriend wist dat men ouders tegen hem waren, ze kenden hem niet en wouden er niets van weten. Mijn vriend wou mijn ouders leren kennen dus pushte hij me constant om iets te regelen maar ik wist dat het geen goede idee was, hij ook maar toch bleef hij pushen. Trouwens niet alleen maar leren kennen maar ook vragen of hij met mij mag verloven. Daar kregen we dan ook constant ruzie om, uiteindelijk heb ik mijn papa kunnen overtuigen en heeft hij mijn vriend leren kennen, alles ging zeer goed. Mijn papa zei dat het een deftige en slimme jongen was, hij heeft wel tegen mijn vriend gezegd dat hem nog een jaar moet wachten om te verloven. Mijn vriend heeft het wel verpest door te pushen om niet zo lang te wachten. Hij begon er elke avond over terwijl ik en mijn ouders het nog niet wouden.. Ja hallo, ken hem nog maar 8 maand? Hij heeft op een bepaalde moment zijn ouders erbij gehaald om mijn ouders erover te kunnen overtuigen, die avond was hel. Zoveel meningsverschillen en woorden dat er zijn gevallen, onherstelbare situatie. Daar ben ik voor keuze gesteld geweest. Hij of mijn ouders, ik kon niet anders als kiezen voor de mensen die me hebben opgegroeid. Ze zeiden dat ik zou afzien met hem door zijn sterke karakter, omdat ik ook wel opkom voor mijn eigen maar te zwak ben. Heb een super zachte karakter en zou geen vlieg kwaad doen... Nu een maand later, zie ik nog veel af... Ze hebben me eig nog opgesloten, ik werk wel maar ze controleren me zeer vaak, dan bedoel ik mijn broer en zijn vrouw... Ouders zijn bang dat ik men exvriend ga terugzien daarmee dat ze z'on acties nemen. Maar dat is toch verkeerd? Ben net 21 en het voelt aan alsof ze mijn jeugd afnemen. Ik werk wel elke dag in de week maar voel me zo zwak, het is alsof ik alles verloren ben. Daardoor ben ik zelfs sommige goeie vriendinnen kwijt, teveel bezig met deze chaos. Het heeft grote schade in mij toegebracht, ben niet meer wie ik was, the happy Girl is gone.