Waar moet ik beginnen.

Waar moet ik beginnen.
Het is al een tijdje dat ik het gevoel heb dat ik het van mijn af moet schrijven.
Soort van therapie net als muziek dat werkt ook erg goed voor mij.

Ik ben nooit echt iemand geweest die graag over haar eigen gevoelens praat, ik stop het liever weg en ga verder met andere dingen om het dan maar "even" te vergeten .
Maja dat werkt natuurlijk maar op korte duur.

Ze zeggen wel eens probeer een Psycholoog misschien helpt dat wel.
Ja misschien.. maar het idee om alles te bespreken met een onbekende heb ik niet zoveel mee.

Oja Trust Issues ook als je dat hebt is het lastig om met iemand over je problemen en gevoelens te praten..
Misschien ben ik daarom ook graag op mijn zelf.

Tuurlijk heb ik wel vrienden en vriendinnen maar die beperk ik vooral voor alleen de leuke dingen.
Lekker opstap Uiteten Bioscoop enz.

Het grappige is dat als hun met dingen zitten ik de beste ben om advies te geven en mij wijze raad te vertellen.. gek eigenlijk als ik erover nadenk.

Ik ben nu 32 en vaak denk ik KOM OP meid tijd om je muurtje af te breken en mensen toe te laten.
Laat eens echt zien wie je bent ipv altijd maar de leuke en vrolijke meid te spelen.

maar dat is alsnog makkelijker gezegd dan gedaan.

In de liefde is het daarom ook erg lastig om iemand te vinden.
Bindingangst.. tja dat werkt niet mee als je daar ook nog last van hebt.

Maar hoe verander je? Dat is iets wat ik mij echt afvraag. Hoe laat je mensen in zonder gelijk te denken dat ze je toch wel gaan kwetsen. Hoe laat je je verleden achter je. Hoe blijf je positief?

...

18 aug 2020 - meld ongepast verhaal

ThePinkLimit, vrouw, 36 jaar

WDAMW (opgeheven op 21-09-2022) dinsdag 18 augustus 2020 11:52
Herkenbaar stuk dit. Het is ook een beetje tegenstrijdig, iemand voldoende vertrouwen om 'je ware ik' te laten zien is lastig, maar bijvoorbeeld dingen delen met een psycholoog terwijl je die niet kent is ook lastig. Ervaring leert dat zo'n 'anoniem' persoon echt een enorme meerwaarde kan hebben. Iemand die naar je luistert zonder een waardeoordeel te vellen over wat je zegt en ook geen directe relatie met je hebt. In dat opzicht kan je misschien juist vrijuit met zo iemand praten, alleen dat is lastig want dat vraagt toch een vorm van openheid die soms haaks staan op je gevoel.

Ik kan je vertellen dat worstelen met jezelf echt van alle leeftijden is. Er zijn mensen van 18 die weten wie ze zijn en wat ze willen in het leven en er zijn mensen van 60 (of ouder) die daar (nog) niet zijn. Cut yourself some slack, want waarom zo je alles behalve goed zijn voor en met jezelf.

Je verleden hoef je niet per se achter te laten, het maakt onderdeel uit van wie je bent. Maar oké zijn met dat verleden, accepteren dat het er is, er lessen uit halen en vervolgens groeien als mens. Dat staat er super makkelijk, dat is het niet. Stap 1 is oké zijn of worden met wie je bent en wat je voelt. Vertrouwen in jezelf en trots zijn op jezelf zorgt ervoor dat je ook met vertrouwen en rust naar een ander kan kijken.

De beste stuurlui staan aan wal, want deze hele situatie is voor mij ook nog een proces waar ik middenin zit.
knowthyself dinsdag 18 augustus 2020 12:18
Oke, dit gaat vreemd klinken maar ik het deed me echt goed toen iemand anders me het volgende vertelde.

Het is onmogelijk is om iemand jouw 100% ware ik te laten zien. Die ken jij alleen maar.

Iedere persoon, iedere situatie haalt andere trekken van jou naar boven. Ook als je geen masker op hebt.

Ik probeer elke dag, zeker in mijn persoonlijke (niet- studiegerelateerde of zakelijke) relaties mezelf te zijn. Ik durf te beweren dat dat vaak wel lukt.

Voorbeeld. In je hoofd kun je in 1 minuut wel 20 gedachten hebben. (Geen idee. Niet opgezocht. Maar in ieder geval veel meer dan hoeveel je in 1 minuut kunt communiceren naar een ander.)

Als je alleen bent heb je enkel je eigen stimuli. Eigen vragen. Eigen innerlijke monoloog.

Een ander zal je andere vragen stellen, reacties hebben op wat je zegt, eventueel reacties bij jezelf oproepen.

Dus in die zin, zeg ik ook: cut yourself some slack.

Begin... Ergens. Mindfulness schijnt overal bij te helpen. Als je een paar keer ademt in plaats van je "geleerde reacties" hun gang te laten gaan, kun je bewuster zelf kiezen hoe je wilt reageren? Tis maar een idee. Als je er niets aan hebt: in ieder geval succes
ThePinkLimit dinsdag 18 augustus 2020 12:54
@WDAMW Bedankt voor je reactie..

Het is misschien ook wel de stap er naar toe wat mij een beetje tegenhoud.
Want wat gaan ze zeggen.. En als je altijd alles weg stopt en ineens alles op tafel moet gooien is iets waar ik ook erg tegen aan zie.
Maar denk idd ook dat een onbekend iemand het veel ruimer ziet dan ik momenteel doe.
Het kan dus erg positief uitpakken..
Moet ook leren om een keer de moeilijke weg te nemen. altijd weglopen voor zulke dingen is geen oplossing..

Ik denk dat het komt omdat mensen soms een soort verwachting van je hebben.
Als ik kijk naar mijn familie is het vooral de druk die ze soms op mijn leggen..
Nog niet getrouwd?? je bent al 32.. wanneer ga je nou is op zoek naar die leuke vent..
Wil je dit werk voor altijd doen.. Wil je niet hoger op.. bla bla bla..
Dat zet mij soms echt aan het denken.. En dat geeft mijn een soort van twijfel over waar ik nu ben in het leven..

Het verleden maakt mij idd wie ik ben en dat is iets wat nou eenmaal zo is.
Het is alleen dat het soms mijn mood totaal verpest en dat ik daar te lang in blijf hangen.
Maar dat zal het verwerkingsproces wel zijn..
Alles komt goed zeggen ze toch altijd

Maar als je mij wat tips kan geven over je stap 1 zou ik dat erg op prijs stellen

groetjes..
ThePinkLimit dinsdag 18 augustus 2020 13:11
@knowthyself bedankt voor je reactie..

ik zal je tips zeker in mijn achterhoofd houden.
Mindfulness is iets waar ik veel over heb gelezen en waar ik ook zeker in geloof..
het is de tijd die ik er in moet steken.. maar het begin is er..

Groetjes
Phlo (opgeheven op 06-12-2022) dinsdag 18 augustus 2020 13:52
Stap 1 heb je al gezet! Helemaal per ongeluk, en helemaal intuitief. Het is het leren die intuitie te definieren en vertrouwen. Léren is een proces. Al schrijvend kun je foutjes maken.

en het is niet waar dat je bij een psycholoog je eigen ik maar even open en bloot op tafel legt. Die psycholoog snapt dat je zelf naar alle waarschijnlijkheid het gevoel hebt dat je niet zo goed weet wat het dan is dat je daar dan maar zo bloot en open op tafel wil leggen. Maar de psycholoog leest meer dan alleen woorden en heeft een studie gedaan om te weten wat we met al die on-woordelijke info kunnen.
Schrijven is een heel goed medium om daar naar te leren luisteren. Die interne ruis gaat er vanzelf af (MAN het kostte mij 28 jaar maar hiep hoi lang leve mydiary en muziek en psychologen want hoewel ik weinig functioneels kan, kan ik wel mijn persoonlijke eindelijk gevonden woorden in de ether strooien, voor wie 't dan ook maar horen wil.

schrijven is leren luisteren naar wat je echte ik, jouw innerlijke stem en niemand anders je te vertellen heeft, op een veilige manier want er is niemand die je tíj́dens het schrijven kan of mag vertellen wat wel of niet goed is. Schrijf, hersenkots, mentale buikgriep, flarden, onsamenhangende bullshit, mooie poezie, incorrecte grammatica en syntax omdat dat wat je wilt zeggen beter past.

Na verloop van tijd zakt de koorts zakt vanzelf. (ja wat een kutadvies is dat dan ook, als je te horen krijgt dat je dan maar gewoon moet wachten tot je je vanzelf weer beter voelt. en hij is ook kut maar een ijsbad is ook kut en wat mij betreft gaan we lekker vijf jaar zitten mokken hoe kut het is dat de hele wereld kut is maar mok en vind het kut en sta jezelf toe het kut te vinden want het keven IS kut en vraag je vooral af waarom het leven zo kut is en wat zou je liever doen om de kut-des-levens ten minste zo nu en dan tot een orgasme te brengen en volg je intuitie. En die hele mok periode was kut maar ondertussen is de koorts is onweerlegbaar gezakt want tijd tiktaktiktaktiktakt door.

ritme staat aan de basis van taal, en ritmeoefeningen kunnen elke schrijver intuitief weer leren spréken
WDAMW (opgeheven op 21-09-2022) dinsdag 18 augustus 2020 16:33
Ik kan en ga je niet vertellen wat ik denk dat slim is om te doen of beginnen. Want jij bent jij en waar jij je prettig bij voelt is misschien wel weer heel anders dan ik. Voor mij zijn adviezen via internet ook precies dat, adviezen.

Voor mij was het praten met een psycholoog echt een meerjaren plan. Teen in het water, eng en te dichtbij, stoppen. Daarna merken dat je er toch echt wel wat aan hebt, opnieuw proberen. Het is geen sprong in het diepe, het is constant aftasten wat voor jou goed voelt. Daarom is de match met de persoon tegenover je ook zo belangrijk.

En dat van je omgeving, het is lastig om daar niet gevoelig voor te zijn. Maar er is geen 'mal' waar iedereen doorheen moet. Wat definieert of je een compleet of gelukkig persoon bent? Iemand naast je? Kinderen? Fancy baan? Dat verschilt per persoon. Ik heb mensen met kinderen ontzettend ongelukkig gezien, mooie baan maar een leeg gevoel thuis. Maar ook mensen die precies daarhun geluk uithalen. Alles is goed zolang je jezelf er goed bij voelt.
knowthyself dinsdag 18 augustus 2020 16:50
Wat WDAMW & Phlo al zeggen... Al heb ik zelf geen ervaringen met psycholo(o)g(en), ook al overweeg ik het al een tijdje.

Lekker dan, al die opmerkingen en verwachtingen. Sterkte & succes met het leerproces Ik lees graag mee, wanneer je weer wat op digitaal papier wilt zetten!
Phlo (opgeheven op 06-12-2022) woensdag 19 augustus 2020 19:45
@WDAWM; point taken hoor.

O 18 aug 2020 Waar moet ik beginnen. ( 8 )

vorige volgende