Waar ligt de grens?

Waar ligt de grens met delen hoe het met je gaat? Het lijkt alsof het erin gebrand staat dat je gewoon "goed" hoort te reageren als iemand dat aan je vraagt. Het gaat echter op het moment helemaal niet goed. Als je dit dan op een subtiele manier over probeert te brengen kunnen mensen dan zeggen dat je altijd je ei bij ze kwijt kunt en het gewoon moet vertellen.

In de realiteit is dit natuurlijk niet zo. Als ik mensen vertel hoe rot ik me wel niet voel soms kunnen ze daar toch ook niks anders op reageren dan dat ze het rot voor me vinden en hopen dat ik hulp zoek? Het helpt toch zowel mij als die ander niet als ik mijn hart zover ga luchten? Diegene is geen psycholoog en kan mij niet zomaar fixen, en diegene gaat zich alleen maar extra zorgen maken over mij. Dat helpt toch niemand?

Ik vind het zo'n vreselijk dilemma. Moet ik liegen en zeggen dat het goed gaat of mijn hele hart luchten en de waarheid vertellen waardoor diegene waarschijnlijk van streek raakt omdat ze zich beseffen dat ze me daar toch niet mee kunnen helpen en alleen maar bezorgd gaan raken.

Waar ligt die grens? Wat moet ik vertellen en wat kan ik beter voor mezelf houden, voor ons beiden?