Voor alles een eerste keer.

Zondagmiddag, 13u30.
Ik zet mij op de rand van de sofa met de iPad in de hand, vastbesloten om hier een dagboek te starten en onderhouden.
Men zegt dat je dingen van je af kunt schrijven, vooral dan de slechte dingen…
Men zegt zoveel, dus dat neem ik alvast met een korreltje zout.
Ik ben geen schrijver, geen dichter, heb dit nog nooit in mijn leven gedaan, behalve toen ik een jaar of acht was en ik een “fysiek” dagboek ging bijhouden… ik ben niet verder gekomen dan hallo lief dagboek, ik ben verliefd op Cindy Vandervelpen en Cindy Vandervelpen is ook verliefd op mij…
Mijn ouders vonden mijn dagboek een dag erna en lazen het, en confronteerden mij met dit grappig stukje schrijfsel, grappig volgens hun, want ik schreef nooit meer iets in mijn dagboek…
Tot nu dus.

Voor diegenen die willen lezen en volgen, ik zeg er alvast bij dat ik volledig vrijuit ga schrijven, geen fabeltjes of verhaaltjes, geen verzinsels, gewoon dingen die in mijn leven gebeuren, maar vooral, die gebeurd zijn… Er zullen dingen bij zijn die niet voor iedereen geschikt zijn, waar verdeelde meningen over gaan zijn, en dat mag, daarom is het ook een publiek dagboek. Ik vraag alleen om ongepaste op- of aanmerkingen voor jezelf te houden, het dagboek is een monoloog voor mij.

Wat kan ik als introductie over mijzelf zeggen?
Ik ben Pringles (synoniem uiteraard), op dit moment 45 jaar oud. Ik woon in België, meer bepaald in de provincie Limburg, op een kwartiertje rijden van de Nederlandse grens. Ik werk zoals de meesten van ons, in een bedrijf waar wij producten produceren die wereldwijd verkocht worden, ik ben daar gewoon een klein radertje in de zuchtende en krakende machine. Vier dagen in de week, want op woensdag ben ik vrij, ik neem momenteel mijn ouderschapsverlof op. Die dag hebben mijn echtgenote en ikzelf tijd voor onze kids. Ze zijn 6 en 10 jaar oud, twee prachtige jongens, half Thai, half Belg. Mijn echtgenote is afkomstig van Thailand. Ik leerde haar kennen in 2004 toen ik voor 3 jaar besloot naar Thailand te trekken, op avontuur, maar ook om aan een hoop schuldeisers te ontsnappen (meer hierover volgt). Zij werkte in een go-go bar als entertainment meisje, ze reed op een mechanische rodeo stier alsof ze gewoon in de trein zat, handen in de lucht, zich enkel vasthoudend met haar knieën en voeten, gekleed in een sexy bikini die haar vrouwelijkheid goed tot hun recht liet komen… zij was 20, ik 26.
Ik bracht zeer veel tijd door in de go-go bars in Bangkok, de Nana Plaza genaamd (ik kom hier uitgebreid op terug). Ondertussen zijn wij 16 jaar getrouwd en hebben we twee kids, een vaste job in België en zijn we beiden nog zelfstandig in bijberoep.

Je hebt het misschien al door, ik heb nog heel wat te schrijven, en ga dat in golfjes op iedereen die het wil lezen loslaten.

Pringles