verhaal zonder titel ;).

Ik stond voor de raam en keek naar buiten.Het was prachtig weer en ieder kind zou het liefst naar buiten gaan behalve ik.Ik had geen vrienden om mee te spelen of wat dan ook.Me moeder zei dan: ‘ ga dan naar buiten en ga vrienden maken’.Ja makkelijk gezegd dacht ik dan Jy ook altijd met je vrienden maken.Het kwam altijd op ruzie uit die gesprekken.Waarom?Dat weet ik ook niet.Die kinderen die daar buiten speelde hadden altijd mooie kleding en schoenen aan en ik had maar iets uit een oud winkeltje waar het zo goedkoop was.En altijd als ik met ze wou gaan spelen of vrienden wou maken keken ze me vuil aan.Of ik gewoon een vies beschimmelde boterham was.Alleen maar omdat ik arm ben en hun bakken met geld hebben.Naja bakken ze hebben gewoon veel geld.
Één van die kinderen wou een keer met mij spelen en er werd gelijk gezegd dat ze besmet was met mij virus.Ik snap ze niet hoor.
Ik denk dat het door hun ouders komt.Ze praten ook altijd over mij moeder of over mij gezin.Het is altijd kijk dat is die vrouw van dat vieze gezin en ook kijk die kinderen nou of kijk nou ze zien der ook niet uit die kleding en dat haar.Kunnen wij der wat aan doen?
Wij hebben niet zoveel geld als hun maar dan zijn wij nog niet anders.
Binnenkort moet gaan we verhuizen we kunnen het huis niet meer betalen.Sinds mij vader is overleden gaat het slecht met mij moeder en we krijgen haast geen geld meer binnen.
Ik heb nog een klein zusje ze is ong. 3 jaar.Ze heet Isa het is een dondersteen.
Ik zelf ben 12 jaar en heet Gaby.Ik help mij moeder met alles ik kook wel is en maak het huis schoon.Mijn moeder heet Christine het gaat niet zo goed met haar ze zit heel erg in de dip en is depressief.Ze drinkt ook veel sinds me vader is overleden.Volgens mij denk ze dat het een middel is om haar beter te voelen,maar dat is niet zo.Ze ziet Isa niet meer staan die laat ze gewoon aan mij over.Het is altijd: ‘Gaby haal je zusje is uit bed!’ of ‘Gaby ga het eten is klaar maken!’.Sinds een paar maanden zit ik ook al niet meer op school we hebben der geen geld voor.We hebben net genoeg geld voor eten en drinken.De kinderbescherming was pas ook bij ons aan huis geweest.Als ze niet gauw werk zou gaan zoeken moesten we weg.Misschien is dat een beetje hard uitegdrukt maar zo kwam het op mij neer.Me moeder die heeft gezegd dat ze werk zou gaan zoeken,maar dat heeft ze niet gedaan.
Ik ben bang dat we binnenkort uit huis moeten of dat ik met me zusje ergens anders heen moet.En dat we uit elkaar worden gehaald.En ja hoor op een dag kwam der iemand aan de deur.En daar begon het allemaal.

`Gaby!! Doe de deur is open er staat iemand voor de deur!’,schreeuwde mij moeder
`Goedendag’
Hallo,is je moeder misschien thuis?



Ik zei maar nee want ik wist dat me moeder weer teveel had gedronken.

`Gaby!! Wie staat er aan de deur?Is het nou zo moeilijk?Ik kom zelf wel.’

Me moeder kwam aan strompelen.Je kon duidelijk zien dat ze had gedronken en niet zo een klein beetje ook.Der ogen waren rood en ze stonk naar de drank.

`Hallo mevrouw.Bent u Christine kampers?’ zei de meneer die bij de deur stond.
Ja hoezo,wie bent u dan wel niet?
`Ik ben meneer v.d Hoeve.De deurwaarder’

De deurwaarder! Ik schrok en keek op naar mij moeder maar mij moeder had er blijkbaar geen erg in.Ik wou tegen haar schreeuwen: Hallooooo mamma dit is de deurwaarder die vent komt ons uit huis trappen!.Natuurlijk niet letterlijk,zo kwam het bij mij op neer.

En wat wilt jij dan wel niet doen meneer Hoeve,begon mij moeder.
U en hij heet van der Hoeve en hij…
’Ik kom u huis in beslag nemen u heeft u rekeningen niet betaalt de laatste paar keren’onderbrak die man mij.
`Mijn huis is beslag nemen bent u gestoord ofso!? He? Ik woon hier en niemand anders komt hier heeft u dat begrepen!?’

Me moeder begon zo te schreeuwen dat er allemaal mensen naar buiten kwamen.Ik schaamde me dood.Je moest hun gezichten zien.Ik kon ze gewoon zien denken van wat een aso is die vrouw zeg ,maar goed dat ze weg word gestuurd en kijk dat nou staan hoe durf ze ? Ze heeft kinderen!
Ik vond dit niet leuk.Ik zei tegen mij moeder dat ze moest stoppen maar ze bleef maar door gaan op een begeven moment zei die meneer: ‘Mevr. U moet morgen uit u huis zijn’ en liep weg.
Me moeder ging naar binnen en pakte een fles wijn.Ze dronk het helemaal op tot de laatste druppel en ging op de bank zitten en begon te huilen.Ze keek mij aan en vroeg of ik even bij der wou komen zitten.Ik was boos op der en zei nee! En rende naar Isa toe.Die was ondertussen wakker geworden van het geschreeuw en lag te huilen.Ik ging der troosten en dacht na.Ik nam Isa mee naar beneden .
Toen ik beneden kwam zag ik mij moeder nergens.Ik zette Isa bij der speelgoed en keek rond.




Toen ik haar jas niet zag hangen en der schoenen niet zag staan wist ik dat ze een stukje was gaan wandelen.Doet ze wel is vaker als ze zich niet goed voelde,maar dit keer voelde ik me der niet goed bij ze had zoveel gedronken.Maar ik dacht ze komt zo wel weer thuis.
Ik maakte alvast het avond eten klaar.We aten aardappels met wortels.Ik keek elke keer op de klok maar het werd steeds later en later en me moeder kwam maar niet.Ik dekte de tafel en ging der al aan zitten.Ik zei tegen Isa dat ze alvast moest gaan eten anders werd het koud.Na een tijdje aan tafel gezeten begon ik ook maar te eten.Het was al best wel koud.Na het eten stopte ik Isa onder de douche en daarna mocht ze nog even beneden spelen.Me moeder was der nog niet en der eten was al helemaal koud.
Ik begon me nu wel zorgen te maken ze bleef nooit zo lang weg.Het was nu half 9 en ging Isa maar op bed leggen.Ze wou graag dat mamma haar een kusje kwam brengen maar dat kan niet.Ze viel al snel in slaap.

Ik bleef maar wachten tot me moeder thuis kwam maar het werd al behoorlijk laat.
Ik ging na mevr. Steenhuizen.Het was een oud vrouwtje die je altijd wel hielp en was niet zoals die andere mensen hier.Ze zegt altijd: ‘ieder mens is gelijk ook als is die 1 groot en de ander klein of is die 1 paars en de ander geel’.Iedereen in de straat vind der aardig.Ze wilt niet dat je der mevr. noemt je moet der gewoon Will noemen.
Ik belde bij der aan en ze deed open.

’He meisje wat doe jij nog zo laat op moet je al lang niet lekker slapen’zei ze met een vriendelijke en toch nog bezorgde gezicht.
’Jawel alleen wou even vragen of u even op Isa wil letten ik moet even iemand zoeken’.
’Kan dat niet tot morgen wachten?’
’Nee,wilt u austu….
’Ja ja is al goed meisje ga jij maar gauw zoeken,maar kom gauw terug en ga niet te ver weg!’zei ze met een bezorgde stem
`Ja bedankt!!’

Ik begon heel hard te rennen en keek overal ik kon der nergens vinden tot dat ik dacht aan het plekje waar me moeder altijd heen ging als ze zich niet zo lekker voelde ik ging gauw naar dat plekje toe en daar zag ik mij moeder.Ik was blij maar tergelijke tijd ook wel weer boos.


Blij omdat ik der had gevonden en boos omdat ze mij en Isa thuis liet zonder iets te zeggen.
Ik liep naar der toe en zag dat ze sliep.Ik maakte der wakker en nam der mee naar huis.

Eenmaal thuis gekomen was Will blij mij te zien.Ze was verbaast toen ze mij zag met mij moeder.Ze zei: ‘moest je die nou zoeken?’Je kon aan der stem horen dat boos was op mij moeder.

’Gaby ga jij maar lekker slapen meisje ga eerst nog maar even douche’zei ze met haar vriendelijke stem.
’Trouwens nog bedankt!’en gaf der een dikke kus.
’Niks te danken hoor meisje’

Ik liep naar boven en ging douchen toen ik in mij bed lag dacht ik gelukkig dat ik der heb gevonden en Will heb gehaald me moeder is nu even in goede handen tot nu toe.
De volgende morgen werd ik wakker gemaakt door Will.Ik keek haar aan en vroeg waar mij moeder was.Ze zei die slaapt nog lekker.Ik heb gister avond met der gepraat over wat er is gebeurt.En we hebben besloten dat jullie een tijdje bij mij in huis komen.Ik keek Will dank baar aan en ging mij spullen in pakken.
Will die had Isa der spullen al in gepakt en had heel der kamer bijna leeg gehaald.
Toen we net op tijd iedereen zijn spullen had gepakt kwam de zelfde meneer van gister weer aan ons deur.

’Hallo..
’Nou neem u dit huis maar in beslag en kom niet meer bij ons’onderbrak Will hem.

Ze zei het op een leuke manier iedereen moest wel lachen zelfs me moeder zag der fris uit.Ze had nog niks gedronken.Kwam waarschijnlijk door Will,maar dat duurde niet lang het was nog niet middag of ze was al aan de drank.Will was even boodschappen doen en ik was met Isa onze kamer aan het inrichten en versieren.
Toen Will thuis kwam wou ik naar beneden gaan,maar ik hoorde haar boos tegen mij moeder praten.Mijn moeder reageerde er niet op.Ze had weer is veel gedronken.Het kan ook niet anders.Will beloofde om me moeder niet meer alleen te laten.Ik vond op zich wel fijn om te horen maar ook weer niet.Want nu kan Will niet der eigen dingen doen,maar blijkbaar vond ze het niet erg.




We waren nu al 2 weken bij Will het ging goed met Isa en mij.Ik had nu het gevoel dat ik een moeder had.Niet mij echte moeder maar Will was als een moeder voor mij geworden in die paar dagen.Met mij echte moeder is het helemaal niks voor uit geschoten ze drinkt stiekem.Ze zegt dat ze dan boodschappen gaat halen of iets anders.Maar Will trapt er niet meer in.Alleen we kregen pas een brief binnen van het ziekenhuis.Ik haalde op die dag gewoon de post naar binnen en normaal zou ik nooit in iemand anders zijn brieven gaan kijken,maar ik was te nieuwsgierig.Ik maakte en er stond niet zo een leuk bericht in.Ik was boos op me zelf dat ik hem had opengemaakt,maar ook wel weer goed want anders was ik der nooit achtergekomen.
Er stond in dat mevr. Steenhuizen ernstig ziek was en dat ze niet meer zo lang te leven had nog maar een paar maanden en als ze niet zo een geluk had kon ze gauw opgenomen worden en snel achter uit gaan.Ik ging naar de woonkamer daar zat Will televisie te kijken.Ze zag mij gezicht en de brief in mij handen.

’Sorry Will sorry! Normaal lees ik nooit iemand anders zijn brief maar ik was zo nieuwsgierig!’
Ik begin te huilen.
’Maak niet uit lieverd maakt niet uit.’zei Will troostend

Nadat we hadden gepraat voelde ik me wel opgelucht en Will ook dat zag ik aan der.
Het duurde niet lang of Will lag in het ziekenhuis.Na die brief was het opeens zo snel gegaan.En met mij moeder ging het ook steeds slechter.Ze is een echte alcoholist.Nu Will der niet is gaat het weer precies het zelfde als thuis alleen is het erger geworden.
Isa en ik gaan wel elke dag na Will toe.Ik zie der snel achter uit gaan.Ze zegt wel elke keer als we weg gaan: ‘Gaby zorg je goed voor je zusje en je moeder,als het niet gaat kom dan hierheen en maak van elke dag je super dag voor je het weet is het over’.
Op een dag kregen we een telefoontje we moesten naar het ziekenhuis komen omdat het niet goed ging.
Toen we daar aan kwamen zagen we een dokter bij haar deur staan.Hij zei dat het niet goed ging ze ademde slecht en hij denkt dat ze het niet red.
Ik ging gauw na binnen en schrok ze was bezweet en je zag dat ze het benauwd had ze was blij ons te zien had ze gezegd.Ze wou nog een dikke knuffel en vertelde hoeveel ze van ons hield.




En toen kwam der laatste zucht.Ik weet niet hoe lang ik daar heb gezeten en gesmeekt heb dat het niet waar was en ik weet ook niet hoelang ik heb gehuild ik wist alleen wel zeker dat het vanaf nu alleen nog maar slechter ging.En ik had gelijk.Me moeder ging nog meer drinken en verwaarloosde Isa en mij.Isa was ziek geworden en ze deed der niks aan.Ik moest met der naar de dokter maar ze had gelukkig maar een griepje.
Na een tijdje kwam der iemand aan de deur.Als gewoonlijk deed ik de deur open want me moeder had natuurlijk weer gedronken.Zoals de laatste tijd.

`Hallo is je moeder thuis?’,zei een vrouw.
`Ja maar wie bent u dan ?’.
`Ik ben van de kinderbescherming mevr. Kraaienveld ’.
`K-k-komtt u bbbinnen’.Ik begon te stotteren ik wist dat dit niet goed was.Wat miste ik Will.
`Oké bedankt’.

Ze liep naar binnen en zag me moeder daar zitten.Ze liep naar der toe en stak der hand uit om te groeten.Maar me moeder stak der hand niet uit en keek der naar alsof ze het nog nooit had gezien.En ze zei: ‘wat moet ik daarmee hou het maar zelf bij je’.
`Ik kom voor u kinderen’ging mevr. Kraaienveld verder.
`Ik kom ze ophalen’.
Het leekt net als me moeder opeens helemaal wakker werd.
`Mijn kinderen ophalen!Niemand komt aan mijn kinderen het zijn mijn kinderen hoort u dat ze blijven bij mij!’.
`Dat kan niet mevrouw ik heb u al een keer gewaarschuwd maar u heeft niet geluisterd’.
`Maar het zijn mijn kinderen!’
`Ja en u had een afspraak’zei de vrouw
`Ga weg! Uit mij huis!’
`Kalm mevrouw we willen het allerbeste voor u kinderen’.
`Nou dan laat u ze hier bij mij !’schreeuwde mij moeder.
`Ga je spullen maar in pakken en pak de spullen van je zusje ook maar in dan gaan jullie met mij mee’zei de vrouw.
Ik luisterde en ging naar boven.
`Nee Gaby niet doen! Ik ben je moeder luister naar mij!’
Ik rende huilend de trap op en pakte mij spullen in.




Ik hoorde mij moeder woedend dingen op de grond smijten,en hoorde der wijn en andere dranken pakken.Ik dacht dat het vanaf wel iets beter zou worden en ook weer niet ik moest me moeder achter laten.Ik zou in een thuis gestopt worden met me zusje en misschien naar een ander gezin gebracht worden.Lekker leuk leven voor een meisje van 3 jaar,maar als ik maar bij der blijf.
Toen ik me spullen had in gepakt en de spullen van me zusje ook ging ik samen met der naar beneden.Toen ik naar beneden ging hoorde ik mevr. Kraaienveld zeggen dat me moeder naar een afkick kliniek moet voor haar alcohol probleem.Natuurlijk stribbelde me moeder tegen en zei ze dat ze geen alcohol probleem had.Toen ik met Isa beneden kwam hielden ze op met praten.
`Zo daar gaan we dan’zei mevr. Kraaienveld.Me moeder stribbelde niet tegen ze bleef nutteloos op de bank zitten.Het deed me veel pijn dat ik bij mij moeder weg moest en ik wist dat Isa het ook niet leuk vond ook al snapte ze het nog niet.
Toen we bij het opvang tehuis waren kregen Isa en ik een eigen kamer.We mochten nog eerst even kennis maken en moesten toen naar onze kamer op te slapen.Isa die kwam bij mij slapen in mij bed want ze wou niet in der eigen bed.En ik vond het wel fijn om der bij me te hebben.Nu voelde ik echt pas hoe erg ik Will miste.Ik kreeg steeds maar niet die stem uit mij hoofd toen
mevr. Kraaienveld bij ons voor de deur stond.`Ik ben van de kinderbescherming’en ‘ik kom voor u kinderen ik kom ze ophalen’.Ik hoopte dat vanaf nu alles beter gaat dan de rest maar ik rekende er niet op.Best wel raar ik miste gewoon die rare mensen uit mij straat die altijd negatieve dingen over ons zei.
Na een paar uur besloot ik maar om te gaan slapen.Het lukte niet gelijk maar ik heb geslapen.
De volgende dag werden we al vroeg wakker gemaakt we moesten aangekleed aan de tafel komen.We moesten met iedereen eten.De meeste kinderen daar waren heel aardig en vriendelijk ik had dat nooit gedacht.En 1 meisje daar moest ik naast zitten met Isa en die was heel vriendelijk ze begon gelijk tegen ons te praten.Ze heette Femke.
Voor het eten moesten we bidden.Ik had geen idee hoe het moest,maar als je niet wou bidden deed je dat niet maar moest je wel je mond houden voor de mensen die het wel wouden.
Na het eten moesten we onze slaap kamer opruimen en mochten we dingen doen die we leuk vonden.
Isa heeft ook een vriendinnetje gevonden ze is net zo oud en ze heet Cindy.
Na een weekje werd de kamer indeling veranderd gelukkig hadden ze mij bij Isa gezet en bij Femke en Cindy.Dus we zaten nu met 4 vriendinnen op 1 kamer.Natuurlijk hartstikke leuk.



Het was gezellig daar waar we nu zaten alleen ik miste mijn moeder wel heel erg.Ik heb te horen gekregen dat ze in een kliniek zit maar dat het nog niet echt helpt.We zouden eigenlijk naar der toe mogen alleen omdat het nog niet beter met der gaat mogen we der nog niet heen.
Isa mist onze moeder ook.Alleen die vergeet het wel elke keer als ze het naar de zin heeft.
Ik hoop dat ik der binnenkort mag zien.

Na een maand kregen we te horen dat er een paar mensen kwamen die graag voor een kind
wouden komen kijken.

Ik hoopte natuurlijk niet dat ik en Isa uit elkaar zouden gehaald worden want anders zou ik geen familie meer dicht bij mij in de buurt hebben.
De dag was aan gebroken dat er nieuwe mensen naar ons zouden komen kijken.
Het verbaasde me hoeveel mensen het er waren.Dat er zoveel mensen zijn die een vreemd kind willen.Ik vond die dag heel spannend ik bleef de hele tijd hand in hand lopen met Isa.
Femke en Cindy bleven ook dicht bij ons in de buurt.In hoop van dat de mensen ons 4 bij elkaar laten en dan mee nemen of dat ze ons hier laten.
Toen kwamen der mensen naar mij en Isa toe.Ze gingen tegen ons praten het leken me hele aardige mensen.Na een tijde kregen we te horen dat we met die mensen mee mochten.Ik was best wel blij maar nu moest ik Femke en Cindy achter laten en dat wou ik niet.Maar gelukkig waren er 2 andere mensen die Femke en Cindy namen.Het klink best wel raar we leuke net van die dieren in een hokje die je mag kopen.
En het leukste was dat Femke en Cindy onze buurmeisjes werden en dat ze samen werden gekozen terwijl ze geen zusjes zijn maar wel zich zo gedragen.
We gingen die zelfde dag nog mee met onze “nieuwe ouders”.Ik zal denk nooit pappa of mamma tegen ze zeggen want dat zijn ze niet.Isa zal het denk wel snel doen maarja die is nog klein dus dat begrijp ik wel.
We zaten in de auto op weg naar ons nieuwe huis.Achter ons reed er nog een auto waar Femke en Cindy in zaten.Ik voelde van binnen wel gelukkig alleen merkte wel dat we steeds verder weg gingen en dat betekende ook verder weg van mijn moeder.En dat wou ik niet ik wil wel nog mijn moeder zien dacht ik bij me eigen.

Eenmaal toen we bij het nieuwe huis waren kon ik me ogen niet geloven wat een huis zo groot en die tuin.


Het leek wel een droom.En Isa die kon der ogen niet geloven ik wist zeker dat Femke en Cindy ook niet konden geloven.Zo gaaf.We kregen onze eigen kamer.Die waren ook zo groot niet normaal.Zo mooi.
In de achtertuin was het wel een speel paleis.En we kregen cadeautjes.
En het eten was heerlijk.
S’avonds toen we bed lagen kroop Isa weer bij mij we vielen wel gelijk in slapen we waren allebei zo moe van het reizen.De volgende ochtend gingen we winkelen.We kregen mooie kleding en schoenen.Het was zo mooi allemaal.
We waren nu al een tijdje hier bij onze nieuwe huis. Toen we een telefoontje kregen.
We mochten bij een ons echte moeder langs.Natuurlijk vond ik dat fantastisch alleen ik weet niet hoe ik der op zou reageren en zeker Isa niet.We mochten aankomende weekend bij haar langs.Onze nieuwe ouders om ze zo maar te noemen.Ik noem ze tenslotte toch ook heel soms ook zo.Vonden het goed dat we naar onze echt moeder wouden.

We gingen vrijdag al.Toen we daar aan kwamen was ik blij om me moeder te zien.En mijn moeder ons ook.We hebben redelijk lang bij elkaar gezeten.Het ging redelijk goed met haar.Alleen toen we weer weg gingen werd ze boos ze zei dat alles goed met haar ging en dat we bij der moesten blijven.We zijn maar gauw weggegaan ik was blij dat ik me moeder had gezien en Isa die had ook een glimlach op der gezicht.Toen we weer thuis kwamen stonden Femke en Cindy al op ons te wachten.We gingen lekker spelen en we vroegen of we bij elkaar mochten slapen.Die nacht was leuk Isa en Cindy sliepen al maar wij niet we waren nog hartstikke druk en we vertelde elkaar waarom we nou dat opvang tehuis moesten.Waarom Femke moest was net zo iets als mij.En ze wist van Cindy dat ze weg moest omdat ze werd geslagen.We sliepen pas heel laat.

De volgende dag gingen we met het hele gezin plus het gezin van Femke en Cindy naar een pretpark.Die dag was echt geweldig.
Isa was bijna jarig en Cindy ook ze waren allebei op de zelfde dag jarig.
Het werd 1 groot feest! Met allemaal vrienden en familie.Naja niet echte maar me nieuwe maar die beschouw ik wel tot mij echte familie.



De mensen hier zijn heel anders dan waar ik eerst woonde dat verbaast me echt.Ik vind het leuk om vrienden te hebben.En iedereen respecteert hier iedereen en dat is ook leuk.
Isa en ik gaan ook naar school het is echt leuk .

Nu alweer een paar jaar later.

Ik ben nu 15 jaar en me zusje 7 jaar.Ik had ong. 3 jaar geleden niet durven dromen dat mij leven nog zo leuk zou kunnen worden ik ben nu echt gelukkig.Ik mis Will nog steeds.En me moeder ook maar daar gaan we nog wel 1 keer per maand naar toe of soms helemaal niet want dan gaat het niet goed met der maar meestal gaan we der naar toe.Het gaat goed met haar en daar ben ik blij om.
Femke is nog steeds mij vriendin en we zijn niet van elkaar te scheiden.Isa en Cindy zijn ook dikke maatjes geworden en sinds we op school zitten hebben we ook meer vrienden der bij gekregen.Ik ben blij dat ik dit leven heb,maar ik weet zeker als mij vader nog leefde dat ik dan ook nog een heel fijn leven had met zijn vieren en Will.






(dit verhaal is niet gebaseerd op mij leven )