Uit de kast komen?

Ik heb alweer een weekje school gehad. Alhoewel school.. het was meer een introductieweek. Ik haat dat altijd maar goed het hoort erbij.

Vwo 6. Ik heb er totaal geen zin in. Mijn enigste motivatie is dat ik dan klaar ben met school en op kamers kan als ik geslaagd ben. Ik word soms zo moe van mijn ouders dus ik ben blij als ik op kamers kan. Nog één jaartje volhouden.

Deze vakantie heb ik trouwens gewerkt. Ik zag er heel erg tegenop, maar het viel uiteindelijk wel mee. Er is wel één probleempje. Op mijn werk ben ik verliefd geworden.. op een meisje... Een meisje... Ik ben eerder verliefd geweest op een meisje. Toen heb ik mijn gevoelens allemaal weggestopt. Ik wou niet verliefd zijn op een meisje. Ik wil gewoon verliefd zijn op een jongen. Maar als ik heel eerlijk ben tegen mezelf wist ik allang dat ik op meisjes val. Ik voel me meer aangetrokken tot een meisje. Toen ik dus verliefd werd op het meisje op mijn werk was het tijd om eerlijk te zijn tegen mezelf. Ik val op meisjes. Ik ben lesbisch.

Ik heb het lange tijd weggestopt. Waarom? Ik denk dat het meerdere redenen heeft. Ten eerste wilde ik 'normaal' zijn. Ik voelde me al vaak anders en op dit gebied wilde ik dan normaal zijn. Ik schaamde me ervoor.
Een andere belangrijke reden is denk ik omdat mijn broer op jongens valt. Dat is in principe niet echt een probleem, maar mijn ouders waren daar niet zo enthousiast over. Ze hebben verschillende opmerkingen gemaakt zoals 'zo hoort het niet' en '1 homo in de familie is genoeg'. Hierdoor wil ik mijn ouders dus niet teleurstellen en vertellen dat ik op meisjes val. Voorlopig ga ik het dus niet vertellen. Als ik een vriendin krijg dan vertel ik het waarschijnlijk wel, maar nu nog niet. Mijn band met mijn ouders is toch niet zo best.

Ik wil het wel graag aan mijn vriendin vertellen. Ik weet alleen nog niet zo goed hoe. Of ik ga het er eerst met mijn psychotherapeut over hebben. Als mijn ouders het tenminste oké vinden dat ik nog een keer ga. 2 maanden geleden was de laatste afspraak en over een maandje is de volgende afspraak. Die was meer om te kijken of het allemaal goed bleef gaan. Als het goed ging mocht ik afbellen. Mijn ouders willen volgens mij dat ik niet meer ga. Maar ik wil eigenlijk wel. In ieder geval denk ik wel dat zij mij verder kan helpen. Alleen dan moet ik wel een maand wachten.

Moeilijk. Moeilijk. Moeilijk....

Laat ik positief afsluiten. Ik ben bezig om gezonder te leven en een beetje af te vallen. Het gaat de goede kant op. Er is weer een kilootje af.

~Eline~