MENSEN
OORDELEN ELKAAR:
BEOORDELEN DE ANDER
HAAST PERMANENT IN HET OPENBAAR
OP ZIJN NORMEN, WAARDEN, MORAAL, BETROUWBAARHEID, EERLIJKHEID & FATSOEN!
DE MEDEMENS KOMT ER DAN MEESTAL SLÈCHT VANAF EN YESJ ZEGT OVER DIT VER-OORDELEN:
dat moet je níet dóen, het kàn eigenlijk niet, als 't erop aankomt is 't, altijd verkeerd?
Dàt licht hij tóe met 'n 'groteske', 'n overdreven uitspraak, die je niet letterlijk moet nemen, maar in z'n overtuigende overdríjving moet leren vatten. Je oordeelt dan nu zo over die ander & zegt: "JIJ HEBT EEN SPLINTER IN JOUW OOG!"
Huichelarij vindt híj dat, want zèlf heb je, zo zegt hij, al 'n "BALK IN JE OOG"! De anderen, die naar je kijken, wéten dàt best wel héél góed?!
Met andere woorden: àls we nu zó ook maar 'n greintje inzicht in ons zèlf hèbben, àls we ons bewùst zijn van wàt eraan schòrt èn wàt er aan ònszèlf níet déugt, àls we een béétje 'schuldbesef' hebben, dan zouden we 't wel láten òm óver ànderen te óórdelen!?
Èlk óórdéél sláát àls 't erop áánkomt òp jezèlf terùg! 'n "BALK IN JE OOG" is 'n vreemde uitdrukking, die wèlbeschóuwd iets ònmógelijks aanduidt want zelfs 'n klein kìnd begrijpt dàt dit níet kàn: een páál in je oog hebben?
Je moet dìt echter níet in 't veld brengen om van Yehosjoea's woorden àf te zijn, want 't toont alleen maar jouw ònbegrip voor de stijlfiguur!
Met 'n "BALK IN JE OOG" doet Yesjoea 'n beróep òp jóuw zèlfkennis, op òns schuldbesef, èn wìl hij dus zo nu zèggen, dat je altijd, hóe je ÙT ook wèndt of KÉÉRT, moet zeggen: met míjzèlf zìt 't éigenlijk nu helemaal níet zóvéél béter, ja, eerlijk beschóuwd al zelfs slèchter dàn met die ÀNDER?!!
Wááròm? Eenvoudig omdàt ik van MEZÈLF àlles wéét èn kèn, althans kàn weten èn kennen, ook al heb ik dàt misschien 't liefst verdrongen, verstòpt & òntkènd? Yesjoe spreekt ÒNS áán op èchte zèlfkènnis, op ìnzìcht ìn òns éigen hàrt!!
Als we dàt hebben, dàn houden we wel òp met al dat overijverige be- èn vèroordelen over 'de ÀNDER', dàn zwijgen we liever! Want die ander ìs altijd mìnder schùldig dàn ÌKZÈLF. Hij is in ieder geval zéker níet schùldiger? Hij zegt het óók ànders. "MET DE MÁÁT WÁÁRMÉÉ JÍJ MÉÉT, WÒRD JE GEMETEN EN MET HET OORDEEL WAARMEE JÍJ ÓÓRDÉÉLT, WÒRD JE GEOORDEELD!"
Dàt klinkt als: 'Je krijgt jouw trekken thúis', of als: 'Boontje komt om z'n loontje!' 't Is echter minder gròf & vòlks gezegd èn gáát véél díeper. Als je oordeelt gebruik je 'n Máát, die je áán die ÀNDER áánlegt. En je komt tot de conclusie: hij is te klein, schíet tekòrt, ìs benéden de maat, híj deugt níet ...
Maar als je die maatstaf nu eens òmkeert & men gaat jóu meten aan diezèlfde maatstaf, schiet JÍJ dan níet tekort & bèn JÍJ niet ònder-mááts? Wie zou durven beweren dat hij aan de maatstaf voldoet, àls hij 'n èchte, 'n éérlijke zèlfkennis hééft?
Daarom is 't echt beter te zwijgen over de ander en géén óördeel óver hèm àf te geven:
wie énige zèlfkennis hééft, ziet er maar àl te gráág vànàf, want óórdelen
wèrkt àls 'n boemerang.