terugkijken

Zo aan het einde van het jaar denk ik terug naar dat wat voorbij kwam....Heel veel fijne momenten, maar ook nare momenten. Zelfs een naar moment wat resulteerde in een fijn moment. Kansen die voorbij gingen ,maar ook kansen die gegrepen zijn. Weer wat kleine stapjes verder met dat wat er moet gaan komen...maar ook stappen terug gedaan. Veel tijd doorgebracht met Nico , met en zonder kinderen. Een heerlijk vakantie en veel uitstapjes gemaakt. Eindelijk weer tot het werkende volk behorend en daarmee een voldaan gevoel over dat wat ik nu bij kan dragen in het gezin....werken voor een financiele beloning, werken voor een persoonlijke beloning. Omdat het kan , nee eigenlijk niet...omdat het mag, ja fijn dat het mag.
Afgelopen jaar zijn we weer een aantal mensen verloren in ons leven...mensen die we soms zagen, mensen met wie je je verbonden voelt, mensen die we nooit zagen....elk verlies is er 1. De mensen in het hospice mogen verzorgen maakt voor mij dat bij overlijden ook een goed gevoel kan zijn...zien hoe iemand strijdvaardig binnenkomt, zich realiseert dat het eindigen zal en dan op het punt belandt waarin berusting en aanvaarding overheerst is fijn, omdat ik weet dat ook ik daar mijn bijdrage aan heb mogen leveren. Een kopje koffie samen met een gast, luisteren naar wat de gast bezighoudt of wilt vertellen of gewoon even stil zijn samen....waken bij een gast tot de familie komt, als er familie komt....stil in gedachten de weg vrijmaken om los te laten...heel mooi.
Afgelopen jaar zijn er ook weer mensen terug gekomen , vaak via contact op facebook, soms omdat de persoon zomaar ineens aan kwam....
We hebben momenten gekend van hard lachen, momenten van hartverscheurend huilen....
We hadden momenten van verlangen naar meer rust...en als die rust dan kwam was er altijd wel iets wat de rust weer verstoorde...maar de rust was er geweest en we herkenden die weer.
Ook hebben we gemerkt dat onze relatie goed is...stevig...fijn....We kunnen ook elk een eigen weg bewandelen, de weg die bij je past zonder daarmee de ander tekort te doen. Ik durf te zeggen dat we afgelopen jaar dichter naar elkaar toegegroeid zijn ....hechter geworden zijn.....Dat hadden we nodig, die bevestiging....die realisatie....
Ik kan zeggen dat ondanks de teleurstellingen, het verdriet, de slechte dagen....dit afgelopen jaar een goed jaar was....ik ben een gelukkig mens met de lieve mensen om me heen en als kers op de taart mijn gezin....op naar 2013!