Te laat

Al een paar weken proberen m'n broer en ik samen te komen om op bezoek te gaan bij onze oma, voornamelijk als afscheid. Ze was al geruime tijd aan het dementeren en verplaatst naar een andere instelling. Even ruim twee weken geleden was ze ziek, heel erg ziek, veel in paniek en wilde niet meer, niets meer. Maar op het moment dat we hoorden dat het iets beter met haar ging begonnen we te plannen. Uiteindelijk kwamen we op vandaag terecht; dan kon een nichtje met ons mee die weet hoe de instelling werkt, hoe je binnenkomt, welke kamer ze zit, etc. Helaas moest ik dit weekend werken, dus ik kon niet mee en we hadden afgesproken dat we dan snel alsnog die kant op zouden gaan, maar dan alleen m'n broer en ik, want die zou dan intussen weten hoe het daar werkt, waar ze zou zitten, etc.

Gisteravond ineens een berichtje van m'n broer: of we even konden bellen oid. En dat betekent meestal foute boel, dus wij gister in gesprek. Afgelopen vrijdag ging het niet goed meer oma, veel pijn, nog veel meer paniek, in de war en roepend dat ze er klaar mee was, dat ze niet meer wilde, niets meer. M'n broer heeft er na dat bericht voor gekozen niet vandaag langs te gaan, in een dergelijke staat iemand onthouden is immers geen fijne laatste herinnering. En ik ging bedenken of ik heen zou kunnen en wanneer, want dit moest snel bedacht worden. Ik wilde er een nachtje over slapen, meestal bij dit soort potentieel ingrijpende gebeurtenissen. Tijdens het gesprek hierover met mijn wederhelft kwam al snel naar voren dat ik al even aangeef dat ik heen wil, dus ongeacht de situatie nu anders is, op bezoek is op bezoek. Dus nu alleen nog een kwestie van wanneer. Dat zal dan volgend weekend moeten worden ofzo.

Vandaag op m'n werk gaat ineens m'n telefoon, m'n broer, dus er is iets aan de hand. Oma is gisteravond gevallen, meermaals, haar jongste dochter, mijn tante, is erheen gesneld. Oma was in de tussentijd nog een paar keer gevallen en het ging niet goed. Ze hebben haar aan de morfine gelegd, want oma was stuk, klaar en af. Vanmorgen is ze overleden, redelijk rustig in slaap, zonder of op z'n minst met minimale pijn.

Dus mijn broer en ik gaan binnenkort bij haar op bezoek, zoals bedacht, weliswaar onder iets andere omstandigheden..