Stroomversnelling!

Pfoeh, goede nieuws komt met zulke angstaanjagende hoeveelheden en vooral snelheden dat ik er bijna voor weg zou gaan lopen! Gisteren groen licht gekregen voor EMDR, vandaag al een uitnodiging voor de intake. Spannend! Vragen komen al met net zo'n snelheid. Hoe zou het zijn? Wat gaat er gebeuren? Hoe voel ik me daarna? En, wat gaat het opleveren?
Alles komt ineens in een stroomversnelling. EMDR staat voor de deur, vakantie naar Parijs geboekt, ingeschreven voor het laatste tentamen van het jaar en zelfs al voorlichting over welke minoren er zijn voor volgend jaar. What's next?
Het maakt niet zoveel uit what's next, denk ik. Wat komen moet dat komt toch, dus laat het maar komen. Gek genoeg lukt het me vaak om juist in tijden van stroomversnellingen in het nu te leven. Misschien komt dat omdat al die data nog zo ver weg lijken. Het lijkt ook nog maar gisteren dat ik als feut naar de introductie ging. En nu ben ik bijna tweedejaars en krijg ik in augustus de verantwoordelijkheid over de nieuwe lichting feuten.

Het Nu is echter ook interessant. Het stoomt buiten, of hoe ik dit rare weer ook moet noemen. De damp lijkt overal uit te komen, vooral uit de aarde. Een voorbode voor een lekkere onweersbui! In het Nu heb ik ook verschrikkelijke buikkrampen, om maar iets te noemen. Vraag ik me af in welke kleur in mijn nagels zo ga lakken - wat natuurlijk af hangt van de kleding die ik aan trek. Denk ik aan Wout, die ik vanavond eindelijk weer een beetje fatsoenlijk zie ! Fatsoenlijk in de zin van dat hij maandagochtend net uit de nachtdienst kwam en vrijwel direct in slaap viel, en dat ik gisteravond zo naar de klote was dat ik zelfs geen fut had om te praten.
Maar eerst ga ik mezelf oppeppen om naar het werkcollege van vanmiddag te gaan. Een hele klus, want ik vind die werkcolleges doodeng. Wie komt er dan ook in het laatste kwartiel in een nieuwe groep? Ik, natuurlijk.
Voordeel: Vera en Pietertje zijn al net zulke pechvogels. Ik zou mezelf niet zijn als ik mezelf niet helemaal de grond in zou praten wat betreft die werkcolleges. Altijd bang dat ik de opdracht niet goed heb gemaakt, dat er discussies ontstaan waarbij iedereen tegen mij is, dat de docent commentaar op me heeft, dat anderen me achter mijn rug om uitlachen...
Die gedachten zijn niet nodig, dat weet ik ook wel. Ik heb de opdracht van vanmiddag goed gemaakt - als één van de beste zelfs; ik heb de hele redevoering van Kappeyne van de Coppello gelezen! De docente is geen feeks en van de anderen moet ik me niets aantrekken. Die laatste in theorie natuurlijk. Want dat doe ik wel. Deze werkgroep bestaat uitgerekend uit de meest gemotiveerde studenten waarvan tweederde is uitgenodigd voor het Honoursprogramma.
Nou ja, ik ben ik En ik ben ook best goed. Ik kan tenminste goed zwemmen in een stroomverstelling!

Xoxo