Overal leuke mannen en soms een leuke vrouw

Als het een goed moment is voor een break up, dan is het Juni wel. ALthans..als de zon een beetje schijnt. En omdat het niet onwijs vroeg donker wordt en ijskoud is.

Gister was ik werken (en dat stoppen met roken is overigens niet gelukt in Lautenthal - daar was het te saai voor en ik nog steeds te gefrustreerd maar vandaag ga ik zowaar een stukje hardlopen, slowly get back into a healthier routine) en de wereld lachte mij sinds weken tegemoet.

Ik voelde een zonnetje in mijn buik, ik lachte naar de mooiste mannen en zij lachten terug. Hoogtepunt werd gevormd door een blond goedlachs exemplaar, waar ik het al een tijdje op gemunt heb. Hij bleef zelfs plakken na zijn yoga-les. Ik heb het gevoel dat er een klikje is maar wij zijn allebei te voorzichtig en afwachtend, gewend om te reageren in plaats van op te gooien. Maar misschien is hij ook gewoon gay.

Ik heb natuurlijk al alle social media afgespeurd, zoals een geinteresseerde vrouw dat pleegt te doen indien het #goal een onbekende is, maar hem toevoegen o.i.d. is dan toch een ongepaste stap te ver. Eerst maar dat klikje proberen uit te rekken naar een gesprek.

Momenteel ben ik ook het door mij net ontdekte Tinder een potje aan het afstruinen. En, hoewel heel vermakelijk, staat het me tegen dat het toch - hoe cliché - te oppervlakkig is. Het oppervlakkige element zit hem in het incomplete beeld dat je van iemand hebt. Ik vind het moeilijk om enkel de foto te beoordelen. En hoewel er na een mutual gebleken interest, regelmatig een gesprek volgt en deze eigenlijk over het algemeen nog best boeiend zijn, mis je gewoon de diepgang van iemands hele houding. De manier van praten, spiertjes die samentrekken in het gezicht, vooral langs ogen en mond, een manier van ademen, die dingen, dat hele beeld kan iemand zo groots maken of juist je doen afknappen. Het doet me meer dan ooit beseffen dat ik echt een sucker ben voor broeierige interactie in het echte leven en veel liever daar vanuit werk dan een soort van vertrouwensband op te bouwen met een paar wazige foto's van een sixpack.

Omdat ik alle ruimte heb eens gretig in die immense vijver te hengelen, vis ik hier en daar ook wel weer eens naar een vrouw, maar dat is best eng want ook dat is al 5 jaar lang niet gebeurd. Een medium als Tinder is daar dan wél weer heel handig voor.

Verder dan het beoordelen van foto's en het hebben van een paar gesprekken is het nog niet gekomen maar sluit ik niet geheel uit dat de grens misschien toch een keer verlegd zal worden.

Overigens kreeg de laatste saaie dag in Lautenthal nog een staartje. Ineens appte de Semi-Rus (mijn laatste ex) of ik al zijn brief had gelezen en dat hij inmiddels al bijna 2 weken aan het wachten was op antwoord. Niks ontvangen nu ik aan de andere kant van Amsterdam tijdelijk verblijf tot ik mijn liefdesverdriet enigszins te boven ben gekomen. Ik ben gister nog even langs dat huis geweest om de brief op te halen maar er is iets misgegaan want er lag niks. Hij appte me gisteravond woensdag a.s. een nieuwe te schrijven. Ik heb geen idee wat daar nu mogelijk in kan staan. Als het een vriendschapsverzoek is, kan hij echt de boom in, ik wil alle rust om hem af te sluiten (zie: crisis en het is uit).