Oeps....
Soms denk ik wel eens of ik het niet alleen te moeilijk maak voor mezelf...
Mijn vriend en ik zijn nu vier jaar samen, onze start was niet echt optimaal..
Iedereen was tegen onze relatie mijn ouders, schoonouders, vrienden en alle buitenstaanders..
Wat moest z'n leuk net meisje met z'n asociaal joch.. Ik wist het wel..
Ik heb me altijd buitenstaander gevoeld in mijn eigen gezin/familie, ik was anders..
Toen ik mijn vriend leerde kennen viel alles op zijn plaats en ik voelde me zo mezelf bij hem..
Hij had geen baan, geen opleiding, vooral mijn vader is tot op de dag van vandaag tegen onze relatie.
Dit heeft de band tussen mij en mijn vader verwoest, we waren heel close altijd..
Mijn vader was en is nog steeds heel negatief, hij kan niets, wil niets en is slecht voor me.. Dat terwijl hij mijn vriend al 3 jaar niet heeft gezien en gesproken.
Ik neem altijd iedereen zoals hij of zij is, maar hij kan dat niet...
Jammer, want iedereen verdient het toch om een onbevoordeelde kans te krijgen ondanks het verleden?
Hij is en blijft mijn grote liefde, ik weiger dat op te geven..
X
Minions, vrouw, 35 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende