Mijn hoofd zit vol

Alles spookt door mijn hoofd heen, soms kan ik eens niet zo goed na denken meer, alles komt op me af, al die pijn,
al die verdriet kan ik niet verbergen , het is zo moeilijk om zo te leven, het lijkt wel of ik in een diep put ben gesprongen dat ik eens niet meer er uit kan komen, er is niemand die mij een hand geeft van kan ik je helpen,
niemand steek zijn vinger uit, alleen maar praatjes om me heen, dan opeens voel je zo eenzaam wil je niet wetten,
van al die problemen die ik heb gehad, en al die pijn die ik gekend heb, dat kan ik niet vergeten, is echt heel moeilijk
dat je zo moet leven.
Als ik elke keer terug ga naar mijn verleden , snik ik heel even en laat ik mijn tranen gaan, mijn hart begin pijn te doen, lijk wel of ik geen adem kan hallen ,in een keer sta alles stil om me heen, lijkt wel of ik niks hoor, zo ver ga ik in mijn verleden, als je alleen sta en je ben verstoten niemand kijk naar je om, zo gaat het in onze cultuur, ik weet heus wel dat ik foute heb begaan maar waarom word telkens in mijn gezicht gegooid en elke keer word ik aan gewezen van jij bent slecht, je bent dom of je bent niks waard, dat gevoel kan ik niet meer weg krijgen, eerlijk,

gezegd mijn familie heeft mij kapot gemaakt, en in hun ogen ben ik niks waard, en ik ben een schande van heel familie, dat komt hard aan vind ik, ze doen net als of dat ze niks wetten, maar ze wetten het wel, maar ik krijg de schuld er van ter wel hun mij kapot hebben gemaakt.

Ik kan hun nooit vergeven, ik zal ook nooit aan farden dat ze mij zo moeilijk hebben gemaakt en mij in de steek hebben gelaten , ter wel ik steun nodig had .


02 mrt 2019 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van gul47
gul47, vrouw, 52 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende