Kinderwens, het gaat niet vanzelf

Lief Dagboek,

In mijn vorige verhaal heb ik al uitgelegd hoe mijn situatie is. Vanaf nu wil ik verder in gaan op het hele proces.

Omdat ik bij mijn eerste 2 kinderen een beetje hulp nodig had, was nu, na een paar maanden ontpillen, de weg naar de gynaecoloog al snel gevonden. Ik heb van mijzelf geen goede eisprong dus heb wat extra hormonen nodig om dit even een een zetje te geven. Net zoals de vorige keren kreeg ik Clomid voorgeschreven en ging ik weer vol goede moed naar huis. Bij de eerste 2 was het al vrij snel raak dus ik ging er van uit dat het nu ook vrij snel zou gaan. Ook al hield ik er ook rekening mee dat ik nu geen begin 20 meer ben, maar eind 30!
De eerste maand Clomid leek goed te gaan. Ik had een eisprong en kreeg de opdracht dit een paar maanden te proberen. Maar de volgende cyclus was het toch weer anders, de menstruatie bleef weg en had een negatieve zwangerschaptest. Niet zwanger, maar ook niet ongesteld geworden.
De gynaecoloog besloot de dosis te verhogen. Ik nam in plaats van 1 nu 2 tabletjes in. Geen resultaat.
nu zijn we een aantal maanden verder en ben ik inmiddels 39 geworden. Ik begin toch een beetje zenuwachtig te worden. Ik had tenslotte besloten dat ik na mijn 40ste niet nog een kindje wil.
Clomid werkte dit keer dus niet op mijn lichaam. Ben ik dan toch te oud? Begint de overgang misschien al? De onzekerheid slaat toe.
De gynaecoloog gaat over op een ander middel, Letrozol. Meteen maar met 2 tabletten beginnen. En Hij wil graag het zaad van mijn vriend ook even checken.

De ochtend dat het zaad zal worden onderzocht:
Het moet om 8 uur in het ziekenhuis zijn. Dus lief moet al vroeg aan de slag.
Terwijl ik beneden aan het ontbijt zit met de oudste 2, gaat hij dapper op onze kamer zitten. Inwendig moet ik wel lachen om het idee. Ik zit hier rustig beneden bij de kids en ondertussen zit hij boven stiekem zijn ding te doen! Met een grote glimlach komt hij de trap af en gaat aan het werk. Zijn dag is goed begonnen
De oudste 2 gaan naar school en ik houd ondertussen het potje warm onder mijn jas. Alsof ik een waardevolle geheime schat vervoer. De verwarming van de auto iets hoger en gaan! In het ziekenhuis aangekomen zit de wachtkamer vol. Ik voel dat de ogen in mijn rug prikken als ik het zaad afgeef bij de balie. Ik app lief: "Missie volbracht! Pakketje is warm en op tijd aangekomen op de plaats van bestemming!"

Bij de controle bij de gynaecoloog ziet het er goed uit. Ik heb een eisprong en de waardes in mijn bloed zijn top. Ga zo door zegt de gyn. Dan is er nog de uitslag van het zaadonderzoek. Ik zit alleen bij de gyn in het kamertje. Die uitslag is niet goed.... BAM! die zag ik even niet aankomen! Ik dacht dat het aan mij lag.
Heel weinig zaadcellen zijn er in het zaad gevonden. We moeten eerst zo door gaan en over 2 maand weer het zaad onderzoeken.
Ik stap een beetje verslagen in de auto. Hoe ga ik dit nou even brengen naar lief. Ik bel hem en vertel het maar meteen zoals het is. Gelukkig is hij er vrij rustig onder en er van overtuigd dat alles goed komt.

Ik had nog 1 kans, dan zou ik een week voor mijn 40ste uitgerekend zijn! Helaas was de teleurstelling deze keer heel groot toen ik een negatieve zwangerschaptest in handen had. Weer niet gelukt... Ligt het dan toch niet aan mij?

De volgende controle ziet de gyn weer dat er een mooie eisprong is. De Letrozol doet dus goed zijn werk.
Dan begint hij weer over het zaad van mijn lief. Het is zorgelijk. Nog 2 maand wachten tot we een nieuw onderzoek kunnen doen. Weer 2 maand wachten...... Dan gaan we bespreken wat de vervolg stappen zijn. ICSI, IVF?
En ik krijg de vraag hoe ver ik hier in wil gaan. Daar moet ik even over na denken, hij overvalt mij er mee. Mijn grens was 40 jaar. Oke, daar ga ik nu al over heen. Maar ICSI of IVF had ik nooit over na gedacht.
Terug in de auto bel ik lief en ineens breek ik. In tranen vertel ik hem dat we ook moeten praten over een grens. Hoe lang gaan we door? Welke behandelingen willen we nemen. Mijn klokje tokt ondertussen heel hard. Ik hoor hem gewoon tikken... Tik, Tik ,Tik.... Hij blijft wederom rustig, "ook al lukt het niet dan hou ik nog steeds van je en dan is het niet anders."
Deze lieve woorden raken mij, hij stelt mij gerust, terwijl zijn droom misschien wel in duigen zal vallen.
Ik gun het hem zo! Ik wil heel graag de mama worden van zijn kindje.

Maar hoever moet ik hier in gaan? Stof om over na te denken......