jr97b JR geloofde wel dat PvB gelijk heeft, als --
HIJ ZEGT, DAT WE 'in 'n tijd leven waarin zulke uitspraken over "HÓE DE DINGEN ZÍJN" iets te maken moeten hebben met de ervaring die de mensen van elkaar & van de dingen hebben'!
Met andere woorden: in de theologie worden geen uitspraken gedaan 'op zich zelf' over metafysische werkelijkheden, maar beschrijft men altijd 'n ervaren relatie òf 'n engagement tot de waarheid. Zo kon JR met PT in-stemmen wanneer die zegt zoals we al eerder opmerkten: "ÀLLE THEOLOGISCHE UITSPRAKEN ZIJN EXISTENTIEEL"! 't Zijn geen objec-tiverende beweringen over 'dingen op zich zelf', maar 't zijn ook niet alleen maar verwoordingen van 'hoe ik 't leven bekijk & in welk per spectief ik het zie staan'?
't Zijn uitspraken 'over de werkelijkheid waarin mijn leven z'n fundament gevonden heeft, zoals ik me voor die werkelijkheid verantwoord op 't niveau waar 't me om HÈT láátste èn beslìssende gaat' (dit in tegenstelling tot mijn bemoeienis met de 'vóórlaatste' dingen - 't niveau waarop 'wetenschappelijke & andere uitspraken' gelden)! Wat ik bedoel kan ik wellicht ook nog nader zo ietwat beter illustreren door iets te zeggen over 't "PERSOON-ZIJN VAN G D" in 't algemeen & daarna enkele opmerkingen maken over 't zg. Dogma v/d Drie-éénheid?
Waar 't bij de christen wezenlijk om gaat, als we G d 'n "PERSOON" noemen, is toch meestal wel dìt: 'n werkelijkheid waarin ons leven geworteld is, kàn nu eenmaal ten diepste nooit toereikend zijn, laat staan worden beschreven, in termen van 'n volmaakt genadige & onvoorwaardelijke liefde, die je volledig vertrouwen kùnt, zoals we op 'n ander niveau regelmatigheden die de wetenschap beschrijft, wèl over 't algemeen beschouwen kunt?
Theologische uitspraken zijn als belijdenissen vàn de overmacht der LÍEFDE - als gáve èn òpgave - waarin 'de christen zich geborgen weet'! Dit zijn onze beschrijvingen & verdergaande ontledingen van de relatie waarin ik op dit niveau 'door de werkelijkheid' lijk te worden ontmoet? Ik veronderstel dat we bij wijze van spreken ook al voor 't ontstaan als individu 'n genetische 'taal spreken' in de trant van 'sperma & ei': transgeen aantrekken & afstoten, overleven èn opgeven, mannelijker & vrouwelijker, 'dommer èn intelligenter' etceterara!
Er kàn vanaf dat 'allereerste begin' van alles en nog wat mìsgaan &/of juist 'gelukken': 't nog onbekende benoemen we naderhand als 'g d' - 't 'spreekt' 'n natuurlijke taal vol oersymboliek & potentieel innig samengaan tussen droom & werkelijkheid; ons 'ouderlijk oerwezen' communiceert als 't ware dóór ons evolutionair nader versmelten & verder van elkaar afscheiden - 'n soort vermengen van 'predestinatie' & 'vrije wil'? Mensenkinderen kunnen zich hiervan (hopelijk) steeds béter 'bewustworden'?!
Asih, man, 80 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende