Ik zit nu op mijn foncking eng kamertje me hondje ligt op e grond hij slaapt.
Het spijt me in me hart , ik hoop dat hij niet veel meekrijgt van deze thuissituatie. hij is graag in de keuken, dat mag best, maar als me oma daar is en dat is ze bijna altijd, moet ik hem pakken en naar een andere kamer brengen.
Want ze pakt hem meteen op, ik denk dat ze dat doet omdat ze nu al door heeft dat ik dat niet wil...
en net was ie weer de keuken ingerend ze pakte hem op ik stond meteen klaar en moest hem echt ut haar handen trekken.. ze zei weer een domm opmerking met haar neppe lach haha
ik zei alleen is mijn hondje laat hem met rust waarop zei weer haha ik mag hem pakken ik mag
extra zo tegen mij, als een klein kind...
ze doet dat nu extra altijd want ze weet dat k niet tegen kan.
ik wacht alleen op dat ze alweer zielig gaat doen tegen me vader en roddelen wat ik tegen haar zei enz,


dat mijn vader op mij gaat schelden enz...maar wacht maar af als ze dat doet...

Ik zeg tegen me hondje(al klinkt het idioot) : Binnenkort mag je naartoe rennen waar je wil, als we verhuizen, is die heks niet meer....
