Goede voornemens....

Het lijkt wel alsof ik er ineens achter kom.. waarom ik me al die tijd zo kut heb gevoeld. Al die tijd dat er een onrust en leegte in mij was. Ik denk dat ik eenzaam ben. Ik heb met echt maar een paar mensen die ik ken echt het gevoel dat ik mezelf kan zijn. Dat het niet uitmaakt wat ik zeg, wat ik doe en wat ik wil.. maar deze mensen zie ik veeel te weinig en dat kan ook bijna niet anders. Maar ik merk gewoon steeds meer dat mensen waar ik eerder heel veel mee omging mij nu minder liggen. Ik heb het gevoel dat we de klik aan het kwijt raken zijn. En hoe dat komt.. tja iedereen heeft nu veel meer zijn eigen levens natuurlijk. Allemaal een huisje, vriendje en een poezen vriendje. En dan ik die heel erg van impulsieve dingen houdt.. het liefst app ik iemand of diegene zin heeft om iets te doen en dan wil ik dat ook meteen vandaag doen. Maar iedereen heeft zn drukke agenda dat we haast in januari al een datum moeten prikken voor in mei. Nou sorry hoor maar dan ben ik er al bijna klaar mee. Maargoed wat ik dus heen ging met dit verhaal.. ik ben denk ik al die tijd mee gegaan in hoe iedereen was en wilde leven. En heb denk ik daaraan mn leven aan gepast. En ik merk nu ik het lot over mijn eigen leven meer in handen heb dan ooit dat ik me zelf daar vanaf wil zetten. Dat ik mensen kan appen voor iets spontaan en dat hoeft echt niet altijd te zijn maar gewoon eens in de zoveel tijd. En dan vooral ook andersom. Maargoed ik ga nu in ieder geval proberen te vinden wie ik ben. Waar ik wil zijn. Wat ik wil zijn. En hoe.. Geen idee maar dit is mijn doel voor dit jaar . 2020. Ik heb er zin in het kan niet slechter dan vorig jaar dus dat is al een heel fijn vooruitzicht.