gkbvoui268 Tóen de Filistijnse soldaten hùn pòst ~
BETRÒKKEN HÀDDEN, WÈRD ÌK WÒNDERLIJK RÙSTIG: 't wàs àlsòf ik iets méémáákte wàt ik àllàng àchter de rùg hàd?
"KÒM mijn líef," zei ik, "Lèg je hoofd ìn míjn schóót!" Ìk òntblóótte mijn bòrsten òmdàt Ìk wìst dàt híj ze zíen wìlde vóórdàt híj voorgoed zijn ogen slóót. "Ik WÀCHT tòtdàt je ìn slááp bent," fluisterde ik. "Váárwèl mijn líef!"
Hij dééd zijn ogen dìcht èn slíep ìn mèt 'n glìmlach om z'n MÒND & òp z'n gezìcht: Ìk kòn m'n ógen níet van hèm àfhóuden òmdàt híj ìn 't díepst van mijn gedàchten àl 'n 'g d' wàs! "KÒM!" riep ik i/d rìchting vàn 't Gordíjn! "Knìp z'n háár àf", & ik verbáásde me óver de frìs-héid vàn míjn STÈM!
Er kwam 'n soldaat binnen mèt 'n schéérmès ìn z'n hand. Ik zàg dàt híj dóódsbàng was & dàt amuseerde me. Met z'n trìllende handen sneed hij Simsons vlèchten dóór, stùk vóór stùk, tot ze àlle zeven op de grònd lágen. Ik RÍEP: "DE FILISTIJNEN ZIJN ER OM JE OP TE HALEN SIMSON!" De Filistijnen bestòrmden brùllend de slaapkamer & Simson wèrd wàkker. Híj stònd òp, maar probeerde z'n kracht nu niet eer òp hèn úit, hij blééf WÉÉRLÓÓS náást 't bèd stáán àls 'n Schááp dàt sùllig wàcht òp z'n Slàchter.
Ìk hàd verwàcht dàt ze hem onmiddellijk úit z'n lijden verlòssen zóuden, maar dàt déden ze níet; ze námen hem gevàngen & stáken z'n ógen úit: ze wilden hèm LÉVEND aan de stadsvorsten úitleveren! De mèns ìs me 'n grúwel, van 't Wóórd alléén al word ik ònpàsselijk ...
Ik schreeuwde: "ZIJN JÙLLIE FILISTÍJNEN? IK SCHÁÁM ME VOOR MÍJN VÒLK! DÓÓD HÈM, DÓÓD HÈM!" ZIJ trokken zich helemaal níets van mij áán òmdàt wóedende Mànnen géén SCHÁÁMTE kènnen! Ze ranselden mijn gelíefde m'n HÚIS úit èn wierpen hèm àls een báál losse vòdden òp één van hun kamelen! Ìk hàd géén Léven meer!'
Asih, man, 80 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende