gkbvoui256b Simson liep nog steeds zwijgend achter


ME ÁÁN EN IK MERKTE DAT IK OP EEN ANDERE MANIER GING LÓPEN, ZOALS VROUWEN DOEN WANNEER ZE EEN MAN GRAAG ALVAST IN DE STEMMING PROBEREN TE BRENGEN! Dàt hàd ÌK nog nooit eerder gedaan: ik kende mezèlf alleen als een ingetogen vrouw die nu eenmaal líever níet de aandacht trok, maar míjn verlàngen naar déze màn had me al totáál ìn bezìt genómen; ik bloosde omdat ik ìn dìt heupwiegend mens mezèlf nog maar amper of helemaal niet meer hèrkènde!!! Het kwam waarschijnlijk door mijn aanstellerij dat ik m'n vóet verzwìkte op 't sténige pàd? Ik slaakte 'n kreet van pijn, hinkelde nog wat dóór tòt ik besefte dat ik niet vèrder kòn! Tóen stond híj plotsklaps náást me en zei: "IK ZAL U DRAGEN!" en voordat ik een woord kon uitbrengen zweefde ik al door de lucht en làg ik al als een kreupel lammetje in zijn armen; ik weet nog dat ik dacht: déze Héér is míjn Rèdder in Nóód, híj ìs àl wat míj lùst!

Ik keek omhoog naar zijn gezicht en zàg dàt het vòl téderheid was?! Déze ònversláánbare Réus van 'n Kérel,
déze dòlleman die er niet tegen òpzag òm in het wìlde WÈG MÈNSEN dóód te slaan
hàd één ZWÀKKE plèk: de vróuw! Terwijl hij mij ìn zijn Àrmen dróeg
& ik zíelig leek, vòlkómen afhànkelijk van Hèm, besèfte ik
dàt het àndersòm wàs: ik voelde míjn màcht
óver déze màn ìn mijn blóed krúipen
àlsòf ik door 'n gìfslang
gebéten was!'

ZE
KÉÉK ME
VRAGEND AAN ALSOF
ZE WÉTEN WILDE ÒF ÌK HÁÁR BEGRÉÉP?
En já, Ìk begréép HÁÁR! Wíj vrouwen zíjn zó gewènd áán ònze onderdánigheid
dàt màcht aanvoelt als een soort van gìf dat ons
van een goede vrouw òmtovert in 'n SLÈCHTE!?
"ÌK HÈRKÈN ME-ZÈLF IN JÓU!" zei ik.
"WÈRP JOUW SCHAAMTE
VAN JE ÀF WANT IK HEB
WEET VÀN ÀLLES
WÀT MÈNSELIJK
ÌS!"

16 okt 2015 - bewerkt op 18 okt 2015 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Asih
Asih, man, 80 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende