gkbvoui246: 'Breng me bij hem,' fluisterde ik.
De mannen tilden me òp & droegen me langzaam, stapje voor stapje, dìchter bij de gròt. Ik vóelde aan 't béven v/d vloer onder m'n voeten dàt mijn dragers bàng waren en ik begreep heel goed waarom: íeder mens met ook maar 'n béétje verstand wìst al op 't eerste gezicht dàt die wildeman bij de grot niet goed wíjs was èn dùs vòlstrèkt ònberékenbaar!
Ik vroeg me af of Gòd deze man voor de geest had tóen hij hem ìn de moederschoot plantte, òf komt óók zèlfs híj wel eens voor een verrassing te staan?
Mijn draagstoel werd vlak voor Sjimsjòns voeten op de grond gezet & mijn mannen hielpen me om overeind te komen. Vergeleken bij deze reus die voor me stond was ik 'n dwèrg. "Vertèl nog eens wie jij bent?" vroeg hij.
Ik constateerde dat er diep in die baard wel degelijk een MÒND zat, want ik zàg zijn tanden schitteren. "IK BEN YAËL," zei ik. "DE KENÍTISCHE!"
"YAËL MET DE TENTPIN?" vroeg hij. Ik knikte en daarop barstte hij in lachen uit, waardoor z'n baard begon te wapperen als een vlàg ...
"DÀT KÁN HELEMAAL NIET," hinnikte hij. "DÍE VROUW LEEFDE EEN PAAR HONDERD JAAR GELEDEN!"
Ik zùchtte diep, want ik was wel vaker op ongeloof gestuit en gelóóf kòn Ìk de mensen níet géven?!!!
"IK HÈB DÉ ÉNIGE MÀN DIE ÌK ÓÓIT LÍEFGEHAD HÈB EEN TENTPIN DOOR 'T HOOFD GESLAGEN ÒMDÀT HÍJ DÉ VÍJAND WAS EN ALS JÍJ NIET UITKIJKT DAN GAAT DÀT ÓÓK GEBEUREN MET JÓU!"
Hij zweeg & bekeek me met de verwonderde blik van 'n Kìnd! Ik wìst WÀT híj zàg: mijn onwaarschijnlijke ouderdom stond te lezen in mijn gezicht, dat eruitziet als de bast van een stervende boom & besloot dat 't niet uitmaakte òf hij ìn míj gelóófde of niet.
Asih, man, 80 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende