gk17 nu ik 't tòch over ijzer hèb: wij wáren 't ~~

ÉNIGE VÒLK IN KANA'AN DÀT 'T GEHEIM KENDE V/D VERVAARDIGING VAN IJZER, ÈN DÀT GEHÉIM WERD DOOR ÒNS HEEL ERG GÓED BEWÁÁKT! ONZE SMEDERIJEN LAGEN OP ZWAAR BEWAAKTE TERREINEN!

Níemand mòcht déze wèrkplaatsen zèlfs maar toevallig enig-zins benáderen zonder tóestemming v/d Óverheid, want dìt íjzer ìs het immers wat nu juist aan òns een enòrm militair overwicht gaf?!


WÍJ wáren tóenmaals de énigen die beschikten over met ijzer beslagen strijdwagens, en mèt ònze éigen ijzeren zwaarden hàkten we al die andere bronzen wapens v/d Kana'anieten & Israëlieten met één slàg doormìdden! De spionnen die probeerden om òns ons geheim te ontfutselen werden onmiddellijk op staande voet vakkundig ter dood gebracht! WÍJ waren dùs superieur in praktisch alle opzichten!?

Die twee ijzeren vechtersbazen staken met hun speren òp elkaar ìn, hun schilden vìngen met 'n knàllend geluid de felle stoten op: door die botsingen van ijzer òp íjzer sproeiden de vònken in 't rond, 't Vòlk der Vélen lóeide, de mànnen wànkelden, maar verder gebeurde 'r níets. De harnassen maakten hen vrijwel ònkwètsbaar, hun schìld was òndoordringbaar, er vloeide geen bloed, dus ik begreep nog niet goed hóe zó'n soort van gevècht óóit tot een Éinde komen moest?

Híer is hèt àntwoord: door úitputting! Ná zo'n 10/20 stoten met hun SPIES, ná 10/20 keer die stóót met hun schild te hebben opgevangen, wòrdt het lichaam móe, 't Éne lichaam vroeger dan 't àndere, 't kàn de spies niet meer hèffen, 't schìld zàkt èn àldùs trèft de stèrkere mèt zíjn spíes vòl òp het vijandelijk borstkuras, de zwakkere gaat steeds meer wànkelen, er volgt nòg 'n stóót, de zwakkere vàlt òp z'n rùg, de sterkere heft dreigend z'n spies alsof hij dé finale genade-stóót gaat geven, maar die spies blíjft hàngen, het volk juicht dé overwinnaar tóe! De spies doorsteekt slechts lùcht, want dit gevècht is dàn àfgelopen, de verliezer krabbelt overeind, misschien met wat gekneusde ribben, maar blijft verder ongedeerd. En dàt ìs àlles! Onze Ananat wòn: hij ontving zíjn beloning, en ÌK, Seraja, króóp òpníeuw ònder zijn schild & sjouwde het naar het huis alwaar Aviaddana al begerig op me wachtte; wàt 'n vróuw! Zij was in staat om àlle vermoeidheid & elke treurigheid te veranderen in 'n róes van uitzìnnige vrólijkheid & ÌK begreep niet wááròm mannen nog wìlden vèchten àls er zùlke vrouwen bestonden: waarom brachten ze hun leven niet verder door ìn bèd?
14 apr 2016 - bewerkt op 16 apr 2016 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Asih
Asih, man, 80 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende