Frictie

De frictie is er weer even. Ik weet niet eens waarom, of weet ik het wel? Ja het is jouw angst. Jouw angst dat dit te echt is, te mooi, te intens, jouw angst dat dit je kan breken, jouw angst dat ik wraak zal nemen om wat je me in dit leven allemaal aangedaan hebt. Je schreeuwt t uit en ik weet niet eens wat ik je nu weer misdaan heb. Ik word boos en roep terug dat dit niet eerlijk is. Je strooit met exen, wraak die ze namen, dat je relaties kapot hebt gemaakt. Dat je een klootzak was. Ik zeg alleen droog dat ik jou zo niet zie. Maar zelfs die waarheid kan je niet aan. Je schreeuwt terug je hoort mij niet! Ik zeg ik hoor je wel maar ik ben het er niet mee eens. Je koppelt van alles aan elkaar dat niks met elkaar te maken heeft. Ik wil je door elkaar schudden. Je roept moet ik je op je blauwe ogen geloven? Ik zeg ik heb niet eens blauwe ogen en JA je moet me geloven want ik heb je mijn liefde allang bewezen. Al die jaren heb ik op je gewacht terwijl jij met anderen was. Ik bleef jou trouw. Hij kan het aan mijn kinderen vragen schrijf ik wanhopig. Ik heb onze kinderen alleen opgevoed terwijl ze mij overeind hielden mede doordat ze zoveel op hem lijken, en ik hem daardoor toch in de buurt voelde. Maar eenzaam was het wel. Ik mis daar de erkenning voor. En het ene moment prijs je mijn weerwoord, zeg je zelfs dat je altijd hoopte dat ik op zou staan, weerwoord zou gaan krijgen. Dat ik nu je vrouw ben en praatjes heb gekregen. Maar de dag erna wil je mijn weerwoord weer volledig de kop indrukken. En maak je je boos dat ik terugschreeuw of roep terwijl jij ruzie met mij zocht over notabene exen en exen die mij opzochten. Iets wat ik nooit heb gedaan.
Ik heb eerder hier gelezen dat we destijds ook dit soort ruzies hadden maar dat we er altijd sterker uitkwamen, laat mij dat fragment eens opzoeken. Nu heb ik dit bericht naar hem gestuurd:

Schat,

Ik weet dat het veel is allemaal. Ik wil geen ruzie en geen afstand; ik wil het er gewoon rustig over hebben.

Ik werd boos omdat je allemaal dingen zegt over exen die niets met mij te maken hebben of met hoe ik ben. Als je heel eerlijk bent, weet je dat ook: je voelt het in je hart dat ik oprecht en transparant ben, dat ik door je muren en je daden heen kijk, dat mijn liefde zo groot is dat ik je nooit zal opgeven en je nooit zou kwetsen of wraak zou nemen.

Jij denkt soms te negatief over jezelf en de wereld en saboteert iets wat juist mooi en intens is. Maar ik geef niet op hoor, dan ken je mij nog niet.

Toen jij druk was met anderen, voedde ik onze kinderen op en zag jou elke dag in hen. Dat hield me op de been. Ik had nul behoefte aan contact met andere mannen. Ik ben trouw gebleven, fysiek en in mijn hart en hoofd; dat kan je bij genoeg mensen checken, ook bij de kinderen.

Op zulke momenten wil ik je echt letterlijk door elkaar schudden. Je boosheid maakt me niet bang. Desnoods sla je me nog een keer in elkaar — als het er maar voor zorgt dat je ziet dat ik tot op het bot alleen van jou houd, je nooit laat gaan en je nooit pijn zal doen.

Ik zie jou los van je daden en los van hoe je me hebt gekwetst. Dat is toch juist wat onvoorwaardelijke liefde is?

Ondanks alles ben ik nooit afgeweken. Ik zal gewoon doorgaan met bewijzen dat jij mijn ware bent.

Het enige wat ik ooit heb gewild is van jou zijn, jouw vrouw zijn, naast jou mogen leven en van jou zoveel mogelijk kinderen omdat ik wilde dat ze jouw genen hebben; omdat ik dan zeker weet dat ik altijd door het vuur voor ze zal gaan, omdat ik in hen jou zie en mijn liefde voor jou.
Jij bent de enige op deze wereld die ik de moeite waard vind om voor te strijden, voor te lijden, wakker voor te blijven terwijl ik doodop ben, onze kinderen op te voeden en jou iedere dag weer lief te hebben en voor je te zorgen, door dik en dun.❤️

Aangezien ik vaker een roman stuur betwijfel ik of deze aankomt maar ja het is het hopen waard en hij neemt niet op dus wat moet
Je anders nu. En ik sprak zelfs zijn voicemail in. Iets dat ik zelden doe.

Ik heb ook mooie dingen gehoord, hij noemde me gisteren zijn kloon, maar ook zijn vrouw, zijn number one. En dat hij “alleen nog geen ring om zijn vinger heeft”. Maar toen ik vroeg van, jij wilde toch degene zijn die mij zou vragen? Zei jij: ik wil het toch liever ontvangen. Ik zei prima ik doe dat nog liever vandaag dan gisteren. Ik durf het wel hoor want ik ken mijn hart, het klopt alleen voor hem (en de kids).