fietsen

Ik fiets zelden tot nooit. Ik loop liever, en als dat niet kan, dan pak ik de auto.
Vanmiddag had ik geen keuze. De auto was voor de APK én de grote beurt bij de garage (daahaag, vakantiegeld!), ik moest om half 3 bij de fysio zijn en om half 4 natuurlijk weer bij school staan om Stef op te halen.
De fysio loopt altijd wat uit, en ik kon natuurlijk niet het risico lopen te laat bij school te zijn!
Inderdaad... de fiets was mijn enige uitkomst.

Nou is dat in mijn geval niet een simpele kwestie van schuur open maken, fiets pakken en wegrijden. Bij mij gaat dat anders.
Om te beginnen moest ik nadenken over hoe ik de spullen die mee moesten, mee zou krijgen. Lot ging namelijk ook mee, en als we lang zouden moeten wachten, dan is het best handig als ik iets te doen voor haar bij me heb. En aangezien ze het vandaag nodig vond om maar te blijven poepen en poepen, leek me een luier en billendoekjes ook geen overbodige luxe.
Mijn fiets heeft geen fietstas. Een rugzak is met Lot achterop ook geen optie. Gelukkig ben ik best redelijk inventief en bood de kleine blauwe Nijntje rugzak uitkomst. Die past namelijk precies tussen de lamp en het stuur!

Volgende punt. De fiets moest uit de schuur. Nu wordt mijn fiets best intensief gebruikt. Als plek om even snel een regenpak, hamer, rol tape, zwembadje etc op te leggen. Dus ik kon eerst al die zooi van de fiets af halen. Of nee, voor ik uberhaupt bij mijn fiets kon, moest de fiets van Stef de schuur uit. Lang leve de zijwieltjes en blote voeten in open schoenen...

Nadat ik de zooi tactisch op een andere plek had opgeborgen (lees: op de fiets van Marc en de grond had gedeponeerd) kon ik mijn fiets naar buiten rijden.
Door dat ontzettend intensieve gebruik, waren de banden natuurlijk lekker zacht. Fietspomp... waar zou de fietspomp zijn?
HA! Gewoon om het hoekje tussen de spinnenwebben en de andere vieze schuurbeesten....
Niet over nadenken, pomp pakken en pompen.
Met 2 harde banden stond ik startklaar om eindelijk richting fysio te vertrekken.
Lot kwam al aangelopen, met de armpjes gestrekt naar boven. Alsof ze dagelijks fietst. Dit was toch echt haar vuurdoop hoor!
Terwijl ik haar op het fietsstoeltje zet merk ik, dat de riempjes, uiteraard, nog op Stef-stand stonden. Dus schuiven en trekken en gedoe... maar uiteindelijk zat mevrouw netjes veilig vast.
Ik maakte de poortdeur open, nam netjes de bocht naar rechts, sloot de poortdeur, heb de sleutels opgeborgen en wilde opstappen.

En daar hoorde ik een heel blij "mama, jaahaa!" Ik keek om, en zag een schoentje op de voetsteun staan, een blote voet omhoog steken en een triomfantelijk kijkende Lot met een sokje in haar hand. De klok zegt dat het kwart over 2 is. Om half 3 verwacht de fysio me.

Ik stap af, stel de voetsteun naar boven bij, stop voet in sok in schoen en maak de voetriem weer vast.

Ik stap op en rij weg. En meteen is dat gevoel er weer. Dat gevoel, dat zegt dat ik fietsen zo lekker vind!
Waarom ik het dan niet vaker doe?? Hallo, heb je dit verhaal wel goed gelezen????

Na een fijne behandeling bij de fysio, rij ik met Lot naar school. Ja, ik vind het echt fijn, fietsen en ik besluit vanavond op de fiets naar de oudercommissie te gaan. En, stoer wief dat ik ben, heb ik dat nog echt gedaan ook! En dat is wel de brug over hoor!! HEEL VEEL berg op!
En op de koop toe, op de terugweg, REGEN!

Maar hee... ik heb het wel gedaan en eerlijk is eerlijk... ik ben best trots op mij

Morgen weer!! (naar de dokter dan he, niet die brug over! Ik heb zo mijn grenzen )