En opeens stort heel je wereld in elkaar..

Maandagmorgen, een gewone schooldag. Ik woonde bij mijn grootouders, moeke maakte me wakker om 8u en zoals elke morgen at ik een paar boterhammen en vertrok dan tegen 20 na 8 naar school. De school is op het einde van de straat dus moest ik niet vroeg vertrekken.

Het derde lesuur had ik leerlingenbegeleiding omdat mijn situatie thuis niet echt ideaal was. (Ik woonde bij mijn grootouders omdat mijn relatie met mijn moeder niet echt goed was.)

Ik kwam terug in de klas (waar mijn toenmalig vriendje ook in zat) en ze zeiden me dat er een grote rookwolk te zien was een straat van de school verwijderd. Mijn vriend zei me toen dat het wel erg dichtbij mijn thuis leek. Het was zo een immense rookwolk dat dit niet van een gewoon huis kon zijn, althans dat dacht ik toch.. Na aandringen van een paar andere leerlingen heb ik dan toch eventjes gebeld naar hun thuis om te horen of alles oké was. Bij beide kreeg ik meteen voicemail, en toen werd ik heel bang.. Was het echt bij mij thuis of was het de woning naast hun & zijn gewoon hun telefoons beschadigd geraakt.

Ik pakte meteen mijn spullen en ben naar huis gerend, die kilometer duurde nu precies uren.. Uiteindelijk kwam ik bij het huis aan & wat bleek.. Het was mijn thuis dat in vlammen aan het opgaan was.. Ik wist niet wat ik zag, ik kon het niet geloven.. De mensen waar ik het meeste van hield.. het enige waar ik aan kon denken is dat ze op die moment niet thuis waren & enkel het huis weg was.. Ik liep naar de andere kant van de straat & daar vertelde ze me dat moeke blijkbaar nog was buiten gekomen & dat ze meteen in de ambulance werd gelegd. Haar lichaam was zo goed als volledig verbrand & ze moesten haar meteen in een kunstmatige coma houden. Dan hoopte ik natuurlijk ook dat vake nog zou buiten komen, maar dit was nog niet zo..

De buren waren allemaal al aan het vertellen dat het eerste wat moeke deed toen ze buiten kwam, was naar vake roepen, hopende dat hij ook nog buiten zou komen.. Maar dit gebeurde nog altijd niet..

Terwijl ik stond te wachten moest ik natuurlijk mijn familie bellen.. Als eerste probeerde ik mama te bellen, aangezien het haar ouders waren.. Meerdere malen gebeld en ze nam maar niet op.. Ik belde dan naar haar werk, wat bleek.. Dat ze al een half jaar ander werk had, en ze heeft dit nooit tegen ons gezegd, en dan op zo'n moment kom je daar op uit.. Het was allemaal nog niet erg genoeg.. Na dat ik haar niet kon bereiken, ben ik mijn zus beginnen bellen, maar zij zat nog op school dus kon ik ze niet bereiken, ik heb haar dan uiteindelijk een berichtje gestuurd & toen ze dat las is ze meteen gekomen..

Omdat ik mama niet kon bereiken heb ik papa maar gebeld omdat ik iemand nodig had bij wie ik terecht kon.. Hij nam wel meteen op en is toen zo snel mogelijk naar daar gekomen, een kwartiertje later was hij daar ook.

Uiteindelijk een half uurtje later was iedereen er, mama en mijn zus ook. Toen kwam de brandweer naar ons en zeiden ze ons dat ze voorlopig niet in het huis konden omdat het nog te hard aan het branden was dus dat ze vake niet konden zoeken..

Hier wisten we eigenlijk al dat de kans klein ging zijn dat hij hier nog levend uit kwam, maar toch blijf je hopen dat dit toch zo is...

Wordt vervolgd...