Echo uitslag

Na urenlang draaien, piekeren.. mocht ik eindelijk op staan.
Nog lang geen 11.00 en ik bleef me maar afvragen of het hartje wel klopt..

10 voor 11.. we stapten de auto in en zeiden niets. De spanning was voelbaar.

Toen we aankwamen werden we opnieuw vriendelijk gedag gezegd. Mondkapjes op.

Ik kwam de kamer in. 2 dames stonden daar. Lief en opgewekt. Ik probeerde hetzelfde te doen, maar was er te gespannen voor.

Gelukkig, ik kreeg gelijk toestemming om mijn kleren uit te doen en de inwendige echo plaats kon vinden.

De stagiaire ging het doen. Grappig, want ik had gedroomd dat een stagiaire het deed en dat het mis ging. Even een schietgebedje dat het goed zou gaan.

Staaf in mijn poes.. groot beeldscherm voor me.. ze zocht het 'kindje' maar kon het niet vinden. Ook het inzoomen lukte niet gelijk. Mijn hartslag ging omhoog en er speelde gedachtes dat het 'kindje' er niet meer zou zijn.

Ze was stil en wilde haar niet zenuwachtig maken. Ze kreeg instructies waar ze in kon zoomen. Daar was 'het. Ons 'kindje'. De verloskundige riep gelijk dat ze een goed, snel kloppend hartje zag.

Een verademing. Alles was goed! Het hartje klopt en het kindje groeit goed.
13 okt 2020 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van JoJa
JoJa, vrouw, 33 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende