dubbel gevoel

yes eindelijk heb ik dan werk, na 1 jaar thuis te hebben gezeten. 2 maanden proefplaatsing zonder inkomen, want ik zou recht hebben op een uitkering omdat ik via een speciale regeling aan het werk kom, extra begeleiding, meer tijd, en acceptatie om wie ik ben en waar ik moeite mee heb, maar aan dit geluk kwam al snel een rauw randje. vorige week kregen we het nieuws dat mijn vader een goedaardige vorm van huidkanker had, Helaas was dit nieuws voor korte duur, vandaag kwam de klap, door de drukte in de fabriek had mijn vader het verkeerd begrepen, het is kwaadaardig. zo dubbel ik wil verder en wil werken, maar ook sta ik stil, stil in het contact met me vader, ik wil wel maar durf niet, bang dat het de laatste keer zal zijn.

ik moet gaan werken, mezelf het gunnen om me nog meer te ontwikkelen, maar ik wil er ook zijn voor me naasten. combineren kan ik niet, maar ik moet het, inkomen is belangrijk. Maar iets in mij zegt het komt goed, weer een onzeker tijd, wanneer krijg ik wel rust?, ik moet door gaan! gelukkig heb een hele fijne vriendin die dag en nacht voor me klaar staat, me helpt en adviezen geeft waar nodig.

ik blijf door vechten! hoe lastig nu ook,

wens me succes voor de komende tijd.