alles is negatief

ik kan niet meer, geen een hulpverlenende instantie neemt mij serieus. Er wordt gezegd dat ik niet over negatieve dingen mag praten. intussen tijd heb ik me huishouden al ruim 1 week laten liggen, ik slaap veel en als ik wakker ben dan voel ik me klote, maar wat moet ik hier mee! ik wil in opname of iets waardoor ik me beter voel. De spanningen zijn teveel. ik moet ook mijn emotie`s wegstoppen over het misbruik. maar ik wil er juist over praten! maar heb het idee dat dit mag.

de angst voor hem neemt alleen maar toe, hij zou binnenkort vrij kunnen komen. maar wat als hij mij opzoekt of ik hem tegen kom! hoe ga ik dan reageren. er zit zoveel boosheid in mij, ik wou dat ik dit kon uiten. maar zelfs dat lukt niet, ik zit letterlijk op slot.

ik wil zo graag normaal zijn! maar heb het idee dat iedereen mijn afstoot, ik moet mezelf pijn doen. wanneer ga ik me beter voelen? op het werk gaat het niet lekker de afspraken worden niet nagekomen, deze ene klap naar de andere klap krijg ik te verwerken,

ik weet ook dat ik het zonder hulpverlening niet red om mij leven op orde te krijgen, er waren afspraken gemaakt maar deze zijn losgelaten, dus zo kan ik nooit met mij diagnose`s leren omgaan (dit maakt mij bang).