Deze periode is een zware periode in mijn leven.

Deze periode is een zware periode.

Het is net alsof het een gebeurd en wanneer het voorbij is het volgende er weer op moet duiken, mijn Vader had namelijk ongeveer twee jaar geleden een beroerte gehad, de helft van zijn lichaam was verlamd en hij kon op dat moment niet normaal praten, bewegen of ook maar iets doen.
Hij heeft daarna drie maanden een traject gevolgd in een revalidatie-centrum om weer ten been te komen om een jaar later te horen te krijgen dat hij nog maar 10% van zijn nieren had en dat hij niet lang meer te leven zou hebben. Vorig jaar september overleed hij.

Dit jaar ging ik er vanuit dat het leven wat meer vreugde zou krijgen helaas lijkt me dat niet gegund te zijn. Mijn Moeder is namelijk dit jaar in en uit het ziekenhuis gegaan voor kijkoperaties omdat ze een tumor in haar keel blijkt te hebben, het was nog niet zeker of het een goedaardig of kwaadaardige tumor was, maar helaas blijkt het geluk niet mee te zitten en is het kwaadaardig.
Omdat mijn Moeder in het verleden al keelkanker heeft gehad, ongeveer 15 jaar geleden is de operatie bij haar een stuk lastiger.
Ze heeft namelijk moeite met eten, en haar slikfunctie is niet meer zo goed doordat ze kanker heeft gehad.

De gevolgen van de operatie zullen haar beperkingen opleggen in de toekomst.
Haar stembanden worden namelijk verwijderd (omdat het bij dat gedeelte zit) een gedeelte van haar huid haar keel wordt eraf gesneden en ze zullen een stuk huid van haar been erop hechten.
Ze zal ademen via een gaatje in haar keel, met iets ertussen wat ervoor zorgt dat ze schone lucht binnen krijgt (voor de rest van haar leven) en ze zal de eerste 3 maanden na de operatie niet kunnen praten. Na die drie maanden gaan ze kijken voor een ander machientje in haar keel krijgen waardoor ze weer kan praten.
Het is ook niet zeker of ze hierna nog normaal zal kunnen eten door de na effecten die ze heeft van de kanker in het verleden.
De operatie is Dinsdag en ze zal minimaal 2 weken erna in het ziekenhuis moeten verblijven.

Naast deze narigheid heb ik ook nog te maken gehad met niet zo een leuke (schoon) moeder (moeder van mijn vriend) het is naemlijk niet de makkelijkste vrouw, ik heb in het verleden al wat aanvaringen met haar gehad omdat ze erg oneerlijk kan zijn als het gaat om haar emoties, maar ze was deze keer weer te ver gegaan.
Ze wist dat mijn Moeder door verschillende kijk operaties heeft gehad en bij de een na laatste vroeg ze of ik haar op de hoogte wou brengen na de operatie via de app. Dat had ik gedaan, maar kreeg geen reactie van haar terug. (28 mei)
Mijn moeder moest nog een kijkoperatie doen en een wat langere periode wachtperiode op de uitslag, ondanks dat ze dat wist heeft ze tot 3 Juli mij bijna genegeerd en niet gevraagd hoe het met mijn moeder ging,.
Ze vroeg niet eens hoe het met mij ging terwijl ik daar zo goed als wekelijks langs kwam.
Op 3 Juli kwam ik weer langs samen met mijn vriend om hem met zijn wijk te helpen, en haar een cadeautje en verjaardags kaartje te brengen voor haar verjaardag.
Na 3 wijken met mijn vriend gelopen te hebben kwamen we bij hem thuis aan, ik begroeten haar en ging daarna op de bank zitten. (was op dat moment een beetje in mijn gedachten, doordat ik geestelijk en lichamelijk moe was)
Waarop ze zei: En van jouw Moeder heb ik wel al gefeliciteerd gekregen en van jou niet (op een kattige toon) ik was zo boos dat ik mijn cadeau van boven pakte (3 boeken in een ingepakt) en het op tafel neerzetten (met een wat harde klap zware boeken) en toen zei ik tegen haar: Gefeliciteerd en liep daarna naar de tuin om af te koelen.
Mijn vriend werd boos op zijn moeder en sprak haar erop aan, vlak daarna kwam zijn broertje naar beneden (van zijn kamer) om wat te drinken te pakken en vroeg hoe het met mij was. (omdat hij zag dat het niet zo lekker ging)
Op dat moment vertelden ik het verhaal van mijn Moeder en begon ik te huilen omdat alles bij elkaar mij te veel werd.
Mijn vriend kwam vlak daarna bij om mij te troosten, en zijn Moeder kwam even later in de keuken om commentaar te leveren dat ik wel gesprekken voer met zijn Vader maar niet met haar.
Het klopt dat ik meer vertel tegen zijn Vader en broertje, maar dat komt ook omdat hun meer interesse
tonen. (Ik had het verhaal al eerder die dag aan zijn Vader verteld)
Ik was boos weggelopen naar steegje tussen de tuin en een ander huis om te huilen en vroeg of mijn vriend binnen mijn spullen kon pakken om weg te gaan.
Hij ging naar binnen (ook boos op zijn moeder aan, en hij zij dat we weg gingen) zijn moeder bleek in te zien dat haar acties niet al netjes waren en vroeg of ze het nog kon goed maken.
Later kwam hij naar buiten toe om met mij te praten en probeerden mij over te halen op zijn minst zijn moeder aan te horen, ik wou nog niet naar binnen en bood aan om samen even een stuk met de hond te lopen, dus dat deden we (lang stuk gelopen, afgekoeld en gekalmeerd)
Besloot ik op zijn minst haar erop aan te spreken, toen ik binnen kwam wou ze meteen een knuffel van mij waar op dat moment niet in de bui voor was, dus vroeg ik of ze dat niet kon doen waarna ze weg liepen en tegen zichzelf zei: ik heb het geprobeerd.
Toen ik aan tafel ging zitten zei de Vader dat het zijn schuld was omdat hij het verhaal van mijn Moeder al verteld had. (wat haar acties in mijn ogen er niet beter op maken, ze weet wat er speelt en kan desondanks wordt er geen rekening mee gehouden)
Ik sprak zijn Moeder aan op de acties (en het feit dus ze me bijna een maand negeert terwijl ze weet wat er speelt maar boos wordt als ik haar niet direct feliciteer met haar verjaardag)
Haar antwoord was dat ze er wel aan denkt, en dat ze me een sterke meid vindt (heel erg eromheen draaien) En zei dat ze niet snapt waarom ik wel wet zijn Vader gesprekken erover heb en niet met haar.
Waarop ik uitlegde dat zijn vader en broertje wel gewoon normaal tegen mij doen (en op zijn minst op een normale manier vraagt hoe het met mij gaat)
Uiteindelijk na een lang gesprek (en ze er alsnog redelijk omheen praten) liet ik het er maar bij zitten omdat ik er genoeg van had, en ik geen zin had om niet meer welkom te zijn.

Dit verhaal neemt een te lange plek in beslag, het gaat om het belangrijke verhaal namelijk dat van mijn Moeder, ik ben heel erg zenuwachtig naar de operatie (13 juli) en merk dat ik door alles redelijk depressief begin te worden.
Ik ben niet zo ingesteld, heb namelijk een zware jeugd gehad waar ik zelfs als kind in bepaalde situatie vrij sterk in stond, maar ondanks dat begint het op dit moment zo een opstapeling van dingen te worden dat ik begin te breken.