De werkelijke waarde van een geschenk.

Even puzzelen:

Stel: Drie kinderen staan voor de eigenaar van een groot stuk boerenland. De eigenaar is dankbaar en gelukkig dat ze voor hem staan, om van hem te ontvangen een kostbaar geschenk. Met blijdschap geeft hij ieder een zelfde zaadje. Het eerste kind bekijkt het zaadje eens goed, en kan er niets bijzonders aan ontdekken. Teleurgesteld geeft hij het zaadje terug. Hij hoopte op een eigen stuk land. Het tweede kind ontvangt het zaadje en wil vervolgens alles van het zaadje weten. Hij is er erg blij mee. Hij laat zich uitgebreid informeren over de mogelijkheden, vergeet de landeigenaar volledig, plant het zaadje en kijkt geduldig wat er gebeurd. Als er iemand langs loopt, nodigt hij de voorbijganger uit om samen het prachtige geschenk te bewonderen. Het derde kind ontvangt het zaadje ook met grote blijdschap. Hij kent de landeigenaar goed en vol van dankbaarheid valt hij in de armen van de landeigenaar. Hierna plant hij het zaadje in de grond.

Wie van de drie kent de werkelijke waarde van het geschenk? Of beter gezegd van de Schenker?

Zo gaf ik mijn zoon laatst een plastic speelgoed munt, en vertelde hem dat ik zeer blij was omdat ik vandaag de bijzondere munt aan hem kon geven. Hij is twaalf jaar. Hij keek er eens naar. Hij zag dat het iets kleins was, niet veel waard. Ik vroeg hem vriendelijk wat hij er van vond. En dit was zijn reactie in mijn woorden: " "Mam, het muntje heeft wel weinig waarde, maar ik, ben ik er toch blij mee omdat JIJ het aan mij gegeven hebt. Ik wil het graag hebben."

Het doet mij ergens denken aan het volgende verhaal:


Lucas 17,11-19
Het Woord van God

Op zijn reis naar Jeruzalem trok Jezus door het grensgebied van Samaria en Galilea. Toen Hij een dorp binnenging kwamen Hem tien melaatsen tegemoet; zij bleven op een grote afstand staan en riepen luidkeels: “Jezus, Meester, ontferm U over ons.” Hij zag hen en sprak: “Gaat u laten zien aan de priesters.” En onderweg werden zij gereinigd. Een van hen keerde terug toen hij zag dat hij genezen was, en hij verheerlijkte God met luide stem. Vol dankbaarheid wierp hij zich voor Jezus’ voeten neer, en deze man was een Samaritaan. Hierop vroeg Jezus: “Zijn niet alle tien gereinigd? Waar zijn dan de negen anderen? Is er niemand teruggekeerd om aan God eer te brengen dan alleen deze vreemdeling?” En Hij sprak tot hem: “Sta op en ga heen; uw geloof heeft u gered.”

Lucas 17,11-19

Wat mij in het laatste stuk opvalt, is dat er naast dat er slechts een is die dankbaarheid uit voor zijn genezing, er dus ook slechts een is tot wie de Here Jezus zegt: Je geloof heeft je genezen.

Dat betekent voor de dankbare man dat hij genezen is van geest, ziel en lichaam, door geloof!