date

B.

Vandaag ben ik met mama naar de stad gefietst en hebben we samen geluncht en wat door de straten gelopen. Hoewel je nog wel eens in mijn gedachten komt doet het minder pijn dan voorheen.

Morgen ga ik op date. Ik was van plan me de komende tijd op mezelf te focussen, maar ik heb toch weer tinder aangemaakt om met wat jongens te spreken, niet met de verwachting dat er een leuk gesprek zou ontstaan. Het verbaasde me wel toen ik jou daar ook tegenkwam. Ik dacht dat je ook tijd voor jezelf nodig had, maar dat zal ook wel een van jouw excuses zijn geweest om de breakup 'makkelijker' te maken voor mij. Ik hoor toch liever de waarheid al doet de waarheid soms pijn. Maar ik heb ook geleerd dat ik niet achter de reden ga komen en ik ga dit ook niet meer aan je vragen.

Ik heb geen verwachtingen voor de date en als er wel een klik zal zijn heb ik ook besloten het heel rustig aan te gaan doen. Het is fijn iemand in je leven te hebben om alles mee te kunnen delen, maar het zal nog fijner zijn als ik gelukkig ben met mezelf. Ik merk dat toen je mij verliet er nog meer in mij beschadigt is dan dat ik dacht dat kon. Ik weet niet of ik ooit iemand ga kunnen vertrouwen. En woorden betekenen niks meer voor mij. Want waarom zou je zeggen dat je van me houdt als je er een week daarna klaar mee bent?