Dagelijkse sleur

Soms vraag ik me af, net als elk ander persoon wel eens doet, wat er nou meer uit het leven te halen valt.
Het dagelijkse ritme ziet er vaak voor iedereen het zelfde uit: opstaan - naar werk gaan - eten - slapen
En dat staat dan op "repeat". Met uitzondering van het weekend waarin we allemaal proberen om met volle teugen van onze vrije tijd te genieten die ons allemaal zo dierbaar is. Hierin moet dan ook nog de afwezig gemaakt worden of men dit met partner, vrienden of familie gedaan zal worden. Of gewoon liever helemaal alleen.

Noem het egoïstisch, maar ondanks dat ik erg geniet van het hebben van mensen om mij heen die me dierbaar zijn, Ik kan zo intens genieten van alleen zijn. Mijn hoofd is vaak zo vreselijk luidruchtig omdat de chaos/geluidsoverlast in mijn gedachten alleen bewust stopt wanneer ik slaap. Is alleen jammer dat ik in de meeste gevallen dan weer van die ontzettend vage dromen krijg over de dingen waar ik me mee bezig hou op dat moment. Kortom: my brain never shuts up...

En, op de momenten dat je denkt dat eindelijk de storm in je hoofd een beetje is gaan liggen, nadat je eerst je zorgen hebt gemaakt over je werk of je wel je targets hebt gehaald, je niet weet hoe je moet omgaan met een vriendin waar je heel gek mee bent maar ook vreselijk gek van wordt, je partner waar je stapel gek op bent maar je afvraagt of het beginnen aan kinderen wel zo handig is omdat we elkaar continue in de haren vliegen over het huishouden en andere kleine dingen, (sorry voor de lange zin) dingen in je hoofd beginnen te spoken zoals:

- Hmm de laatste keer dat ik en mijn vriend sex hadden is ook al weer 3 weken geleden. De afstand tussen de sex-momenten wordt ook steeds langer. Gaat dat wel goedkomen?

- Werk dat aangeeft als de targets niet meer/hoger behaald worden, dat een vast contract er niet in zit.

- Het door mij verbroken contact tussen mij en mijn biologische vader en half zusje me begint weer in te halen,
doordat ze weer proberen contact met me te krijgen.

- Een verhuizing op de planning staat die geestelijk weer energievretend zal zijn.

- De terugval van mijn depressie bij al het bovengenoemde er ook nog wel even bij kan.

Het feit dat ik weet dat ik vreselijk veeleisend naar mezelf ben in het behalen van door mij zelf gestelde doelen, zorgt ervoor dat ik ontzettend kritisch ben over mezelf en dat zorgt altijd voor enorme druk en onzekerheid.

En ondanks dat ik me afvraag soms of er meer in het leven is dan alleen maar routine, ben ik stiekem vaak ook blij dat ik ik de jongleerballen uit het dagelijks leven nog net omhoog kan houden en er even niet meer bij hoeft te komen.

Dat komt nog wel een keer, als ik de tijd ervoor heb zeg ik altijd.
Maar goed, hoe bekend is die zin al wel niet. Want we weten allemaal, die tijd moet je nemen en anders is het blijkbaar niet belangrijk genoeg.

Maar ben ik dan niet belangrijk genoeg voor mezelf? Of wil ik gewoon niet in de spiegel kijken om me eigen te confronteren met mijn spiegelbeeld. Oh nee wacht, die chick in de spiegel is een andere freak dan die in het dagelijks leven.

Dan toch maar liever de dagelijkse sleur dan mijn eigen duivel tegenover staan....