Dìt láátste lijkt het geval, anders zou de wet zó


àlléén
nog maar
'noodlottig falen' aan
onze myDidag brengen, waaraan
wij eigenlijk wezenlijk nu helemaal niets zouden kùnnen dóen??

De zg. 'erfzonde'
wordt dan 'fatalefinale tragiek' in Griekse zin,
'dove blinde lamme reddeloze redeloze'
onderworpenheid aan nóódlòt!!!

TS veronderstelt
't pedagogisch gebruik 't didactische
èn veronderstelt 't aldus dat 'n mens 't wèl kàn, maar in feite niet dóet,
misschien wel altijd wéér fáált, maar tòch níet noodlòttig? Die usus tertius is eigenlijk al geen
'derde' (laat staan finaal) gebruik (misbruik) van de wet, maar juist 't
allereerste en albehéérsende! 't Gebòd wìl òpgevolgd wòrden
èn zó óók dé Mènsch vrijmaken
tòt dienstvaardigheid
èn líefde.

Maar 't is ook waar
dat ons dìt nóóit hélemáál LÙKT,
of zèlfs helemaal niet lukt. We moeten ook hier leven
van genade, maar we mogen dan ook telkens weer opnieuw beginnen! 't Politieke gebruik
(waarover we hier ook eerder & vaker spraken) is dus ook afgeleid
van 't didactische. 't Politiek gebruik zóu, als we in 't
didactische niet faalden, overbodig kùnnen zijn?

En dit ìs
ìn de maatschappij ook al gelukkig vrij vergaand zó:
de mensen zijn gehoorzaam omdat ze ervoor kiezen 't te zijn;
we hebben de normering ahw. al verinnerlijkt!

De gemeenschap houdt alleen stand
àls er werkelijk voldoende vàn zùlke mensen zíjn?
En 't dóet er niet toe òf men dan christen is of niet! Maar overbodig is bedreiging met straf,
dwang & desnoods geweld in feite níet: sòms móet 't minimum aan fatsoen in de samen-leving àfgedwòngen wòrden?
Zodat we moeten zeggen: zèlfs voor 'n christen (etceterara)
ìs 't góed dàt er justitie èn politie ìs!

Ook zij zijn níet altijd te vertróuwen
& dat weten we eigenlijk maar àl té zéér & véél te góed?
Tegelijk moeten we natuurlijk ook ìnzien & goed tot ons dóór laten dringen, dat 't didactisch gebod niet alleen christenen maar ook niet-christenen aangaat! Zíj zijn immers altijd mede-bedoeld èn 'medegeróepen', of ze dat nu erkennen of niet. Kortom,
de VOORLOPIGE conclusie met zijn: 't gaat níet áán òm de bergrede te beperken tot 't pedagogische;
zij wil ons niet overtuigen van 'n ten diepste noodlottig & tragisch fálen, maar ons juist oproepen
tot 'n daadwerkelijke návolging vàn dé masjiach.

Wèl veronderstelt ze dàt òns dìt nóóit geheel en al (voorgoed)
ZÀL blíjven gelukken. Want 'n Wéreld mèt Háár begéren zijn & blijven duidelijk aanwezig
ìn al die teksten??! YESJ wéét ook wel hóe zwak we eigenlijk vaak zijn, maar láát díe zwakheid beslist niet
al van tevoren als excuus gèlden! Dat ìs dé ironíe van 'n tragisch schuldbewustzijn, dat 't ons juist ontslaat
van erkènning v/h feitelijk fálen: 't onvermijdelijk falen
ìs immers principieel èn 'noodlottig'?

Tòch wìl hij nagevolgd worden
door ons
....

10 jul 2016 - bewerkt op 12 jul 2016 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Asih
Asih, man, 80 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende