Am I to blame??

hallo lieve lezers

Misschien kunnen jullie mij helpen??

Ik weet niet precies wat ik met deze situatie moet.......

Mijn schoonmoeder en mijn vriend hebben voor paar weken geleden fikse ruzie gehad.
Omdat oma aan de telefoon tegen zijn moeder zei dat hij baas probeerde te spelen in haar woning( hij woont op de boven verdieping van zijn oma).
Waarna zijn moeder hem pislaaiend had opgebeld wat daarvan de bedoeling was...

Hij probeerde uit te leggen dat hij(zoals altijd)wakker werd geschreeuwd door de papegaaien wat zijn oma heeft.
Maar hij kon nog niet een 1 woord afmaken of zijn moeder was er weer door heen aan het schreeuwen voor haar gelijk te krijgen.

En iedere keer als zijn moeder belt, maakt niet uit wat ze te zeggen heeft, ze hebben altijd daarna ruzie onder elkaar.
En iedere keer weer zit ik met een pissige vriend die flipt om wat zijn moeder weer heeft gedaan.

Deze keer was ik het zat dat er elke keer ruzie was als ze weer had gebeld( en ze woont zelf onder aan de straat dus ik snap niet waarom ze niet even langs komt om ons te informeren over iets).

Nadat ze met mijn vriend had opgehangen en hij zoals gewoonlijk pislaaiend was op zijn moeder, had ik haar een een appje gestuurd met: "danjewel nu zit ik met de gebakken peren"

Waarop zij antwoorden met: "mooi laat ze je smaken!"

Sinds die dag hebben mijn vrien en zijn moeder elkaar niet meer gesproken en er was alleen maar contact met zijn vader.
Nu heeft mijn vriend weer met zijn moeder gepraat en nu is het weer helemaal goed tussen hun.

Maar nu krijg ik te horen dat zijn moeder mij de wacht aan wil zeggen( ik zou niet weten waarom ik heb haar niks in de weggelegd en heb mij verder niet met hun ruzie bemoeit).

Ze heeft ook al tegen de zus van mijn vriend gezegd dat ik PERSE een kind van hem wil???
Als ik mijn schoonzus moet geloven waren haar exacte woorden: "en DAT wil perse een kind van mijn zoon"

Laat mij even duidelijk zijn ik ben 18 en werk fulltime, ik kan zelf net rondkomen van wat ik verdien, en ik heb niet eens de ruimte om een kind op te voeden.

Ze heeft me allerlei verwijten naar mn hoofd gegooid nog voor dat ze zo een fikse ruzie hadden.
- mijn zoon gaat niet naar zijn werk door jou
- mijn zoon gooid met zijn geld door jou
- mijn zoon geeft een grote mond tegen ons en is opstandig door jou
- je probeert mijn zoon bij ons en zijn zus weg te houden
- ik moest maar een keuze maken tussen hem en een kameraad van hem( zijn kameraad was *aandacht aan het zoeken* ik was hem aan het negeren en mijn vriend zag dat ik niet gediend was van het gedrag van zijn kameraad).

Maar.....
ik spring wel voor haar wanneer ze, de hinden uitgelaten moet hebben als ze werken is, help haar met huishoudelijke dingen wanneer ze pijn aan haar rug heeft( ze is hernia patient), wanneer haar moeder naar de voet pedicure moet ga ik met haar mee als ze dat vraagt.

Ik help haar wanneer zij me dat vraagt en zlfs als ze het me niet vraagt, ben altijd beleefd en heb geen grote mond tegen haar.

Kan iemand mij vertellen wat ik verkeerd doe? en waarom dit allemaal nodig is?


Het lijkt net alsof dat wanneer ze niemand heeft om te kleineren ze mij moet hebben.

ik hoop dat iemand mij kan helpen

littledevilxx, vrouw, 25 jaar

• Littleme30 dinsdag 09 mei 2017 15:20
  Je bent 18 en dan berichtje sturen naar je schoonmoeder van "dankjewel nu zit ik met de gebakken peren" en vervolgens zeggen dat je je niet met de ruzie bemoeit? Sorry, maar ik vind het niet echt respectvol.
• littledevilxx dinsdag 09 mei 2017 15:35
  ik heb haar na het apje met rust gelaten en niks meer gezegd en zij begint dan rare verhalen de wereld in te helpen
  
  wie is hier nu respectloos
  
• Dagda dinsdag 09 mei 2017 15:50
  Ik wil je niet bang maken met wat ik ga schrijven, maar ik vind dat je het moet horen.
  
  een goede vriendin van mij had ook zo'n relatie bij haar is het alleen steeds erger geworden met de verwijten terwijl zij niks verkeerd deed.
  Haar vriend en zijn ouders hadden ook vaak ruzie, maar die vriend luisterde altijd naar zijn ouders. Dit werd de ondergang van mijn vriendin.
  in 1ste jaar van de relatie kreeg ze dezelfde verwijten als jij kreeg en soms nog wel ergere.
  in het 2e jaar werd alles erger. mijn vriendin werd ziek maar die ouders geloofde haar niet en ze moest haar medisch dossier laten zien etc. Toen ze dat niet kon werd ze voor leugenaar uit gemaakt en aandachtsslet. Die ouders van haar vriend hadden haar vriend in hun macht en zo begon hij haar ook minder te geloven en kroop meer naar de kant van zijn ouders.
  In het 3e jaar van de relatie werd het zo erg dat hij leugens ging bedenken om niet met haar samen te zijn. en gaf altijd zijn ouders de schuld ervan.
  na een gesprek met die ouders leek het goed te gaan, maar het werd juist erger. die ouders begonnen te dreigen naar haar..
  
  Voor haar eigen best wil heeft ze het uitgemaakt, hoe pijnlijk en zwaar ze het daar ook mee had. Want zij was niet de boosdoener en had in die 3 jaar niks anders gedaan dan chuaffeur spelen, hondenoppas zijn en haar vriend met alles steunen etc. ze had zelfs zijn baan geregeld en gezorgd dat hij zijn studie afmaakte en behaalde.
  
  Nou kan het bij jou natuurlijk anders zijn EN ALLEEN MAAR MEEVALLEN!!!
  Maar ik zal goed nadenken en eventueel nu al een gesprek aangaan met die moeder.
  Het is en blijft wel haar kleine jongen... Misschien is ze bang hem kwijt te raken enzo.
  Alleen hierdoor zou je er achter kunnen komen waarom.
  
• littledevilxx dinsdag 09 mei 2017 16:04
  Lieve Dagda,
  Dankjewel voor je raad!
  IK zal gaan proberen met haar te gaan praten(als zij dat ook wilt heet dat)
  en echt heel heel erg dat dit met je vriendin heeft moeten gebeuren. ik hoop dat het niet zo ver zal komen

• O 18 mrt 2018 wat moet ik hier van denken?!   ( 6 )
• O 30 jan 2018 ik begrijp het niet....
• O 03 jan 2018 beter.... denk ik   ( 1 )
• O 20 okt 2017 radeloos   ( 1 )
• O 10 mei 2017 help!!   ( 3 )
• O 09 mei 2017 Am I to blame??   ( 4 )