9lg 'n matroos wees me 't stipje aan van 'n schip


aan
de horizon,
'n schip dat
eigenlijk geen schip meer
was omdat 't 'r al tevéél járen òp had zitten,
maar dat nu in handen gevallen was van mensen die wilden dàt 't nòg één àllerláátste KÉÉR zou váren.
"WÉÉT JE WÍE DÀT ZÍJN?" vroeg hij me! Ik wìst 't maar ZÉI níets."ZE KÙNNEN NÈRGENS AAN LÀND," zei hij, "WÀNT DÀN WÒRDEN ZE WÉÉR ÒPGEPÀKT DOOR DE AUTORITEITEN!" 'VÓELT u sympathie voor díe mènsen?' "JÁ, NATUURLIJK, WIE ZOU ER NOU GÉÉN SUMPATHIE VOOR ZE VÓELEN? MAAR ZE KÙNNEN NU ZÓ NOG NÍET NAAR DE PLÈK WAAR ZE NAARTOE WÌLLEN! DÀT GÁÁT GEWÓÓN NÍET! ZE ZÙLLEN 'N ANDERE PLEK MOETEN GAAN ZÓEKEN!" 'Wáár dàn?' "GÉÉN IDÉÉ! DÀT ÌS NÍET ÒNS PROBLÉÉM TÒCH?" 'Dus u denkt niet dat de tsionistische staat ònvermíjdelijk ÌS?' "O, ZE ZÙLLEN HET OP ÉÉN OF ANDERE MANIER WEL RÈDDEN? ZE HÈBBEN HET IN HET VERLÉDEN ÓÓK ALTIJD AL GERÈD MÌNDER OF MÉÉR?"
Déze KÉÉR ÌS 't wéér ànders, dàcht ÌK, maar ik híeld m'n mònd! Nèt àls díe mènsen áán de hórizòn wìst ÌK héél zéker dàt ÌK ook nu zó òp wèg was náár húis, ook al was dat in mijn geval níet uit noodzaak, maar uit overtuiging. Tóen zàg ik lànd: dé kùst vàn Palestina. Dé háven vàn Haifa doemde òp, en dááràchter de met cipressen, olíjfbomen & dènnen bedèkte hèllingen v/h Kàrmèlgebèrgte. Ik wìst tóen nòg níet dàt het ciprèssen, olíjfbomen & dènnen wáren! Ík hèrkènde hélémáál níets! Ik hàd géén flauw idee waar ik naar kéék! Ik was vertrokken uit een stad waar een paar naamloze bomen uit het asfalt v/d trottoirs groeiden, door niemand opgemerkt? Ik kòn paarde-bloemen, madeliefjes & de rózen van de bloemist uit elkaar houden, maar dàt wàs àlles, vèrder strèkte MÍJN kènnis van het
plantenrijk nog niet! Was
ik werkelijk 'n
Engels meisje,
ÌK
29 mei 2016 - bewerkt op 30 mei 2016 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Asih
Asih, man, 80 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende