[97] (Open) relatie.

Ondertussen zijn mijn vriend en ik al bijna vijf jaar samen. We hebben samen een huis gekocht, verbouwd en wonen hier al enige tijd. We hebben wel het een en ander meegemaakt samen, maar over het algemeen gaat het goed en zijn we erg tevreden met elkaar. We kunnen samen lachen, vermaken ons erg goed met elkaar en hebben het, eerlijk is eerlijk, best goed voor mekaar.

In het begin van onze relatie hebben we het eigenlijk direct gehad over de mogelijkheden van een open relatie. Niet omdat ik perse een open relatie ambieer of omdat hij dat pertinent wenst, maar omdat ik wel (en hij ook) in de basis een best flirterig mens ben, erg kan genieten van contact met (andere) mensen en daarnaast panseksueel ben en het ingewikkeld vindt om een toekomst voor te stellen waarin ik nooit aan een ander mag zitten. Ik zou me eraan kunnen conformeren, ik ben namelijk mega loyaal en super eerlijk en zou nooit vreemdgaan of iets achter de rug van mijn partner om doen. Maar als het in alle openheid en eerlijkheid mag en kan, zou ik er ook geen nee tegen zeggen. De intentie is om de rest van ons leven samen te blijven, ik denk dat het onrealistisch is om dan te verwachten dat je nooit een ander aantrekkelijk vind of iets met een ander zou willen proberen. En ik denk dat het je leven makkelijker kunt maken als je daar niet te krampachtig over doet, maar er ruimte is om hierover te praten, maar ook om hier wat mee te experimenteren.

En hier hebben we destijds wel wat mee geëxperimenteerd. Het was wel erg zoeken, zeker in die tijd. Als je net samen bent, ben je nog zo met elkaar bezig en voelt het ook allemaal veel meer geladen, in de zin dat ik me sneller afgewezen voelde en de basis nog niet zo stabiel en standvastig was. Maar het weerhield ons er niet van om wat uit te proberen. Zo is mijn vriend wel eens op dates geweest met andere vrouwen en heb ik een tijdje met een collega geappt en wat gerommeld als we elkaar zagen. Dat is nooit iets concreets geworden, bij beide is nooit iets concreet seksueels gebeurd. Maar de spanning, de opbouw, was wel leuk.

Uiteindelijk hebben we samen besloten dat we er even mee gingen staken. Omdat ik er gaandeweg achterkwam dat mijn vriend niet zo eerlijk was over de contacten als dat ik was. Hij bleek de neiging te hebben toch wat dingen achter te houden, wat het vertrouwen beschadigde. Ik hoopte dat, simpelweg even pas op de plaats en ff de focus op elkaar en destijds het kopen van een huis, zou maken dat we elkaar terug konden vinden en het op een later moment opnieuw konden proberen. Echter pakte dat niet zo uit, helaas. Toen we ons huis eenmaal hadden gekocht en in verbouwing zaten, bleek hij al enige tijd contact te hebben met een andere meid. Dit was niet overlegd en niet afgesproken. Dit was niet open en transparant. Dit was stiekem. Achter mijn rug om. Dit was vreemdgaan.

Ik ben geen absolute idioot. Ik kwam er dus relatief snel achter en had de eindjes aan elkaar geknoopt. Toen hij voor het eerst met de meid in kwestie fysiek had afgesproken, zat ik hem dan ook op te wachten bij thuiskomst. Er bleek niks te zijn gebeurd omdat hij zich toch te schuldig voelde, maar het kwaad was wel geschied. Het had mij enorm gekwetst dat hij het überhaupt overwoog en gericht met iemand had afgesproken om een dergelijk contact aan te gaan. Zeker omdat we altijd hebben afgesproken dat alles in overleg kon, dat als hij de behoefte weer had om dergelijk contact aan te gaan, we het hierover konden hebben. In plaats van erover praten, dit doen achter mijn rug om, maakte het dubbel zo zuur.

Gezien het ook de tweede keer was dat mijn vertrouwen werd geschaad, was ik het wel ff zat. Er moest iets gebeuren. Ik vind alles priem en kan veel hebben, maar liegen is niet een van die dingen. Dat trek ik slecht en dat wens ik niet van een partner. Daarnaast was het overduidelijk dat er van alles achter zat wat maakte dat hij die neiging had. Niet perse het vreemdgaan, maar vooral het dingen verbergen en verborgen houden voor mij. We zijn relatietherapie aangegaan en en hebben drie kwart jaar hard gewerkt in die therapie om nader tot elkaar te komen, maar vooral nader tot onszelf. Wat maakt dat ik reageer zoals ik reageer en wat maakt dat jij doet wat jij doet. En hoe versterken we elkaar daarin en hoe breken wij elkaar daarin af?

Die therapie heeft veel goedgemaakt. Het zijn prettige, maar ook pittige gesprekken geweest, maar maakt echt dat we elkaar beter begrijpen en meer van elkaar kunnen verdragen. Het vertrouwen is daarmee echt hersteld en ondanks dat ik het nog steeds erg pijnlijk vind dat het is gebeurd, kan ik het ook zien als iets van het verleden en geen onderdeel van onze huidige dynamiek en relatie.

Hij is daar nog niet helemaal, maar het gaat wel steeds beter. Gelukkig. Hij kan ondertussen ook bijna van me verdragen dat ik zeg dat ik hem heb vergeven, hij zichzelf nog niet, maar hij kan het in ieder geval horen van mij. Dat is al een hele stap.

Ondertussen hebben we het ook weer over het opzoeken van de kaders van onze relatie. Wat is het kader überhaupt van onze relatie? We hebben altijd de definitie aangehouden dat het pas vreemdgaan is op het moment dat er kleding uit of verschoven moet worden, maar dat alles wat daarvoor gebeurd fair game is. Dat er gezoend mag worden met een ander, geflirt, geteased. Nudes/sexting zijn een ander verhaal, dat moet wel ff overlegd worden of iig ter kennisgeving gedeeld. Maar verder mag er best veel en is het kader best groot.

Onlangs heb ik zelf iemand getroffen (of herontdekt..) die bij mij de behoefte wel aanwakkerde om er meer mee te doen. Om in ieder geval te bespreken wat de opties zijn. Wat als er meer gebeurt? Kan dat? Mag dat? En hoe moet dat eruit zien?
Alles in open communicatie, alles in overeenstemming met elkaar. Omdat de relatie de eerste prioriteit is. Altijd. Is het een nee, is het ook goed. En dan is het een nee die ik honoreer. Maar als er ruimte is, experimenteer ik er graag mee. En neem ik mijn partner er graag in mee, tot in hoeverre hij dat ook wenst..

Ik zou het niet omschrijven als een open relatie, wat we hebben. Ik zou het wel omschrijven als semi-open of als een relatie met open communicatie. Alles mag er zijn en alles mag besproken worden, maar dat wil ook zeggen dat er soms een nee bij gaat horen. En ook dat mag. Het moet ons leven verrijken, niet moeilijker maken. En boy does it...