6 Wèl eindigt hij zijn biografie met de opmerking
dat de bezoekers van zijn graf ook eens mogen denken aan deze volgende uitspraak van Søren Kierkegaard:
"HOE KOMT HET TOCH, DAT GEEN ENKEL TIJDSGEWRICHT WÉÉT WÀT HET MET EEN WAARHEIDSGETUIGE AANVANGEN MOET, MAAR DE MAN IS NOG NIET DOOD, OF IEDEREEN LOOPT MET HEM WÈG?"!
Toch heeft de professor de meeste moeite met de lezers die er eens goed voor gaan zitten om SK's wèrk te doorgrònden?
Zóvéél respect leidt nergens toe, vindt híj:
"KIERKEGAARDS WERK IS ALS 'N ACHTBAAN"
(Joakim Garff maakt met z'n armen grote, golvende bewegingen)!
"Het ene moment gaat hij in debat met Hegel, dan volgt opeens 'n grap, of 'n schets van Kopenhagen!
Kijk, als je Kànt niet begrijpt, is 't jouw eigen schuld.
Maar als je Kierkegaard nier begrijpt, dàn is dat dus zijn schuld misschien wel!"
HAAL ERUIT WAT JOU AANSPREEKT EN VERGEET DE REST!
En dàn is er ook nog een mythe die JG graag uit de weg ruimt: die van SK als sòmbere melancholicus!
Dàt beeld strookt alleen al niet met zijn gigantische productie - die ook nog is ge-schreven met de GANZEVEER!
Bóvendíen, als filosoof van de Romantiek wàs hij ook gewoon geïnteresseerd ìn zwaarmoedigheid, ìn het dúistere èn négatieve.
Dàt bracht al het ware het bèste in hèm naar boven. Zó zou je ook zijn ongelùkkige LÌEFDE voor Regine kunnen bekijken.
Vlg. JG besefte SK tijdens het schrijven van zijn briljante brieven aan Regine pas dat hij zijn leven wel móest wíjden áán het schrijven - & níet aan Regine?!
Hij òfferde zijn liefde òp voor zijn pèn, maar van díe beslìssing hééft híj wel degelijk genóten! Niet dat SK altijd op tragiek aanstuurde: pijnlijk was wèl dégelijk 't gebrèk aan erkènning dat hèm tijdens zíjn leven ten deel viel?!
"Kierkegaard wìst wàt híj wáárd was", weet JG:
"HIJ TWIJFELDE GEEN MOMENT AAN ZIJN GENIALITEIT: TÒCH WERDEN ZIJN ONDER PSEUDONIEM GESCHREVEN BOEKEN VAAK ÒF NÍET ÒF SLÈCHT BESPROKEN - ÉÉN ERVAN WERD ER ZELFS TOEGESCHREVEN AAN EEN ONERVAREN THEOLOOG!"
Hij werd úitgelachen & daar kwam nog bij dat het literair tijdschrift CORSAREN na 'n onverkwikkelijke affaire de éne na de àndere vàn de vroeg oudgeworden filosoof publiceerde! Dàt leidde er zèlfs toe dat hij op straat uitgelachen werd, wat nog extra wrang was, omdat hij zich net als zijn grote voorbeelden Yesjoea & Socrates juist heel graag ònder 't Vòlk begaf.
Hoewel zijn intellectuele vrinden er schande van spraken, maakte híj op z'n dagelijkse wàndelingen door Kopenhagen 'n praatje met de slager of de bakker! Maar ná die publieke vernédering werden díe wandelingen alsmaar korter. En tòch putte híj óók uit die vernedering wéér níeuwe ideeën.
Asih, man, 80 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende