47466Job roept hen toe: ‘Ontferm je toch over mij!


JULLIE
ZIJN MIJN
QQLEQ~VRIENDEN?!’
Maar zijn vrienden
luisteren
niet…
En
DÀN òpééns,
midden in die donkere,
gruwelijke, eenzame werkelijkheid
waarin hij terechtgekomen is, en verstrikt te lijden, vindt Job pas ècht
de hoop en het geloof dat hij tòch nog niet helemaal alleen
en van iedereen & allen in alles
verlaten is…
Job begint,
middenin zijn ellende,
te zingen: “MAAR ÌK, ÌK WÉÉT:
MIJN VERLOSSER, BEVRIJDER EN GENEZER LEEFT
WANT HIJ ZAL TEN LAATSTE TÉGEN HET STÒF ÒPSTAAN!”
Zèlfs als hij vòlledig verlaten is, voelt hij zich gekend èn ook gezíen
dóór íets wat nog groter is dan zichzelf en het gruwelijke
lòt dat hèm zo onverwacht
is overkomen na al
dat ‘perfecte’
goede…
En
dat íets
komt dan ook aan het eind van het Verhaal terug:
“G D”! Niet om hem te redden en te troosten, zoals je dat wellicht veeleer
misschien vooral zou doen bij een kind? Nee, deze ‘g d’ vertelt aan “YO’AV” dat toen hem
dit alles overkwam, híj bezig was om Job te beschermen
tegen al die donkere rampzalige
Vloedwateren!
En
dat water
staat in de Bijbelboeken
vóór àlles waarin je als mènsch letterlijk
èn figuurlijk totaal kunt verdrinken en verdwijnen…
Het Verhaal gáát daarom dan telkens weer dat tussen ‘in het begin’
en ‘aan het einde’ der dagen die eeuwige goddelijke symboliek
ook daadwerkelijk ons zal blijven verlossen,
bevrijden, genezen, redden,
troosten & voorgoed
bezielen?
Al van
het eerste begin
af aan ligt die kern
in ons klaar om te zijner tijd
ontkiemen, groeien, rijpen &
vruchten te gaan
blijven dragen
…
OK!
27 apr 2024 - bewerkt op 13 mei 2024 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Asih
Asih, man, 80 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende