46112 De Kìnderen zaten letterlijk a/d vóeten v/d
        
QQleQ
LERAAR, DIE
BEGÒN MET HET
UITTEKENEN VAN DE 22 letters 
van het Hebreeuwse Alef Bet/alfabet: 
ze leerden eerst losse woorden en daarna 
hele zinnen uit de Tora, die hun enige ‘lees’-
materiaal vormde? 
Omdat Hebreeuws 
in die Tíjd zonder klinkers werd geschreven, konden ze de klank van de woorden alleen leren door naar de leraar te luisteren👂& hèm hardop 
na te zeggen? 
Het leren van buiten 
werd ‘n belangrijke vaardigheid en de jongens die veel passages uit het hoofd konden opzeggen, konden zodoende uitmuntende 
schriftgeleerden worden! 
De hele stijl 
van het onderwijs was gebaseerd op een cultuur, waarin het gesproken woord doorgegeven werd van generatie op generatie. In ‘t klaslokaal en in de nauwe straatjes in de omgeving hoorde men zó iedere dag dit ritmische, monotone gezang van kleine jongens die hun lessen 
van buiten leerden... 
In de eeuwen daarna
werd deze methode van leren gezien als van wezenlijk belang voor ‘t behoud van 
de Joodse traditie! 
Volgens ‘n Verháál 
VRÓEG een v/d vijanden van Israël áán ‘n wijze man 👨 hoe de Joden het best vernietigd konden worden?
 ‘Ga naar hun synagogen en scholen’,
 zei hij, ‘als je daar Kìnderen vindt met verheven stemmen kun je ze niet onderdrukken, als je hen niet vindt 
kun je het wèl!’ 
De Joodse historicus Flavius Josephus 
uit de eerste eeuw kon enigszins overdreven, maar wel met zekerheid gaan opscheppen:
 “Zou iemand van onze natie ondervraagd worden over de wetten, dan zou hij er gemakkelijker opkomen dan op hun eigen naam! 
Het resultaat 
van deze grondige scholing 
in de wetten, waarmee al op zeer jeugdige leeftijd
begonnen is geworden,
 is dan ook dat we ze 
als ‘t wáre ìn onze 
zielen hebben gegraveerd!” 

 
    
    
    Asih, man, 80 jaar
 
 
 
        Log in om een reactie te plaatsen.
 
        vorige
    volgende