45414/29 Ad & Bas spraken ditmaal ‘s avonds af....


QQleQ

Bas was nog nooit bij Ad thuis geweest
en VRÓEG zich af hoe ‘t huis van ‘n dominee
eruitziet?

Toen hij als tiener
z’n beste vriend Joris verloor aan kanker
was hij bij de pastoor op de pastorie van de Sint-Agathakerk geweest
in z’n geboortedorp Lisse op zoek naar ‘n inzicht
of verlichting?

Dat bezoek
was hij nooit vergeten,
omdat hij toen op zoek was naar ‘n helder antwoord,
maar ‘t gevoel had terug in de tijd
moeten gaan!

De christelijke wereld
leefde ‘in gisteren’ en zocht met haar nagels op de zeer glibberige kademuur
die de 🗺 wereld 🌍 🌎 🌏 van vandaag is?

Hij was als kind 🧒
onder de indruk van de enorme poort van ‘t neogotisch kerkgebouw,
de glimmende gangen van terrazzo met de donkereiken lambrisering
tot aan z’n schouders.

En hij voelde ‘t
òntzàg waarmee ‘t kerkpersoneel
over meneerpastoor sprak en hem
te woord stond!

‘t Gesprèk
was ‘m inhoudelijk niet bijgebleven,
maar die sfeer wel!

Het leek eerder
op ‘n audiëntie dan op ‘t persoonlijk gesprek waar hij
toen zo’n grote behoefte aan had?!

‘n Hóge kámer,
MÈT ‘n lange Tafel waarop in ‘t midden ‘n Perzisch tapijt lag,
‘n uitgeschoten kamerplant in ‘n pot met van die terracotta balletjes erin
& voor ‘t enorme raam ‘n zitje met twee jarendertigrookstoelen
en ‘n klein eikenhouten tafeltje dat
in ‘t midden stond...

De pastoor, ‘n oudere man 👨,
dééd enorm z’n best om iets troostrijks te zeggen
over ‘t verlies van z’n vriend.

Maar omdat hij toch ‘t gevoel had
alsof hij in ‘n toneelstukje zat, voelde ‘t aan als ‘n goed bedoeld beleefdheidsgesprekje!?

Ze verstonden elkaar niet...

Maar wat moet je een kind
van amper 18 jaar ook vertellen als hij z’n beste vriend verloren heeft?
Bas zag ‘m worstelen met de grote waarom-vraag & kreeg van de weeromstuit medelijden met hèm: maar dat volgens Bas toch niet helemaal de bedoeling...
‘t Was de laatste keer dat hij bij een geestelijke thuis was,
tot vandaag dan...

Mor bezocht
de plaatselijke dominees
nadat hij z’n oproep gekregen had voor militaire dienst
en voor ‘n commissie had moeten verschijnen om uit te leggen
waarom hij niet wilde gaan leren schieten
‘op bevel op
de vijand’!

M’n
vader was gedood
door ‘n Duitse kogel op woensdagmiddag 13 december ‘44,
vijf maanden voor m’n
geboorte...

Men
moest toen ook
nog 24 maanden ‘vervangende krijgsdienst’ verrichten in kamp Vledder
en m’n vader werd opgesloten in kamp Erika
in de tweede helft
van ‘42.

In Israël
raakte ik na een half jaar
‘kibboetsiem’ verzeild in de Zesdaagse
oorlog aan de Jordaanse
kant van de
grens in
Petra.

De
avond tevoren
liep ik nog luidkeels zingend
door de kilometerslange klóóf {de SIQ} tussen Wadi Musa & Petra:
“Door de wereld gaat een woord en het drijft de mensen voort:
breek je tent op, ga op reis, naar het land dat ik jou wijs!
Here God, wij zijn vervreemden door te luisteren naar jouw stem?
Breng ons saam met de ontheemden
in het níeuw Jeruzalem!”

Typisch geval van ...?!

In drie
democratische landen in de gevangenis verzeild raken
omdat je niet wilt leren schieten, gelooft in psychedelicatessen & gevaar loopt
om gelyncht te worden door woedende {Akbarbrullende} binnenlanders
die je Mordechai noemen & in elkaar
rammen 🐑 uit een soort van
vreemdelingenhaat?

Al
met al
weer van die typische voorvallen
die overal kunnen plaatsvinden door middel
van schrééuwen, schelden, stokken, stenen, messen,
vuurwerk, raketten 🧨 & 🚀 en gewelddadige
kidnaptoestanden
...?!

Ga
maar na
wat er gebeurde overal
na die 2 eerste burger- & wereldoorlogen
& dekolonialiseringen tot op de myDidag van vandaag:
dagelijks barstensvòl haat,
onrecht, wréédheid
& ziektes
...

geschokt
31 okt 2023 - bewerkt op 09 nov 2023 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Asih
Asih, man, 80 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende