ÀL VÓÓR HIJ HAAR ZAG! 
MÌR NADERDE HEM VAN ACHTEREN, 
HEEL ZÀCHTJES!
 ER HING STÓÓM
 IN DE RUIMTE VAN DE VATEN KOKENDE KRUIDEN 
EN WILDE BLOEMEN ~ EEN DORPSVERVER HAD 
GEEN GELD VOOR MINERALEN 
ALS LAPIS EN KOBALT: 
zíjn blauw kwam van indigo 
en op dàt moment tilde Elya ´n lading pàsgeverfd garen úit ´t vàt. 
Hij zwaaide ´t naar de droogrèkken, wat strépen blauw àchterliet 
òp z´n òntblóte bóvenlichaam. 
Tóen zàg híj háár: 
¨JÍJ! WÀCHT NOG ÉVEN!¨
 Dìt was àltíjd wéér ´n vernedering vóór Mìryàm! 
Níet dat ze preuts wàs! Ze wàs bij genóeg mànnen gewéést & was vóórbíj íedere vòrm van preutsheid. Maar Ely liet haar wàchten vóór híj háár òmàrmde?! Àlsòf ´t níet genóeg wàs dàt ze haar èchtgenóót bedróóg, móest ze íedere kéér wéér òpníeuw èrváren
 dàt zíj méér náár hèm verlàngde 
dàn híj náár háár....
Mìr draaide zich òm 
èn gìng àlléén náár de sláápkámer! 
Ze tròk haar kléren úit & gìng òp ´t láge bèd lìggen. 
´t Bèd had ´n goede matras want de verver kòn zíjn wòl úitkíezen?! 
Hij was sensuéél genóeg òm de matras te vùllen mèt de fíjnste làmswol! 
Tijdens momenten van genòt, als Mìryàm zó òpgewònden wàs dàt zíj háár scháámte vergàt, 
híeld ze vàn dìt zàchte gevóel ònder haar rùg 
èn schóuders! 
ÈL stònd ìn de déurópening 
& véégde z´n bòrstkàs schóón? Mìr vróeg wááròm híj làchte! 
¨MÉÉSTÀL ÌS ´T DE MÀN DÍE BÀNG ÌS DÀT ÈR RÓUGE OP HÈM KÒMT ÒF DÀT DE GÉUR VAN PÀRFÙM BLÍJFT HÀNGEN? MAAR BIJ ÒNS BÈN JÍJ HET! HÓE ZÓU JÍJ JÓUW ÈCHTGENOOT KUNNEN ÚITLEGGEN DÀT JE BLAÚWE 
LÌPPEN HÈBT?¨ 
Nèt àls véél knàppe jòngemànnen, 
wìst híj wàt voor ìndrùk híj máákte, maar Eliyahoe was níet zèlfzùchtig! 
Híj líet zíen dàt híj Mìryàm óók ècht nódig hàd èn nàm zíjn tíjd òm háár te bemìnnen! 
Híj kùste háár bòrsten èn àls hij tíjd hàd háálde híj zèlfs ´n stùkgelézen kopíe van ´t Hóóglíed tevóórschijn èn làs háár de poëzie vóór! Sòmmige van zíjn tédere gebáren wáren voor háár 
belàngrijk òp ´t mómènt zèlf? Ná àflóóp 
was níets méér vàn belàng! 
´t Tóevàl wìlde 
dàt Èl nòg drùppels vèrf ìn z´n báárd hàd & Mìr stònd òp mét ìndigo ìn háár nèk
 òp de plèk wáár híj zíjn hóófd gelègd hàd àls úiting vàn zíjn líefde?! Híj zàg het 
èn véégde de vlèk wèg mèt zíjn nàtte vìngers! ¨KÍJK ME ÁÁN!¨ 
zéi híj òm er zéker vàn te zíjn dàt híj
 àlles hàd wèggevéégd! 
´Dàt wìl ik niet.´
¨WÁÁRÒM NÍET?¨ 
Mìr gaf géén àntwoord 
& ze wròng zich úit zíjn àrmen 
òm zich weer áán te kleden! Elias làchte zàchtjes! 
¨WÀT BÈN JÍJ TOCH ´N VRÉÉMD MÉISJE! JE HÀD HÈM HELEMÁÁL NÍET HÓEVEN TRÓUWEN? 
LÉVEN MÈT ´N GEDRÓÓGDE ÀPPEL BETÉKENT NÍET DÀT 
JÍJ GÉÉN ZÌN MEER HÈBT ÌN 
RÍJPE KÈRSEN.¨ 
Òpééns 
wèrd er hàrd òp 
de vóórdeur geklòpt! ÈL tròk 
de gordíjnen wèg & 
z´n gezìcht stond 
op ònweer
...
