40703 Y304 Bij ´n ander experiment

QQleQ

KREEG DE NIET-VERBALE RECHTER-
HERSENHELFT ´N PORNOGRAFISCHE AFBEELDING TE ZIEN!

De patiënte reageerde daarop
met blozen en giechelen. ¨WAT HEBT U GEZIEN?¨
vroegen de olijke onderzoekers. ´NIETS, ALLEEN ´N LICHTFLITS,´ zei de linkerhersenhelft,
en weer begon de patiënte te giechelen en ze sloeg haar hand voor haar mond.
¨WAARÒM LÀCHT U DAN?¨
wilden ze weten.

De interpretator
in de linkerhersenhelft, die geen idee had,
stelde met hangen en wurgen een rationele verklaring op en antwoordde dat één van die
machines in de kamer er zo gràppig úitzag! Dit is net zoiets als de CIA die ´n drone-aanval in
Pakistan uitvoert buiten medeweten van Buitenlandse Zaken. Als ´n journalist medewerkers van
BuZa erover uitvraagt, dan knutselen ze ter plekke ´n plausibele verklaring in elkaar.
In werkelijkheid hebben de spindoctors geen idee waarom die aanval ìs ondernomen,
dus bedenken ze gewoon iets?!

Alle mensen gebruiken
dat soort mechanismen, niet alleen
patiënten met gescheiden hersenhelften!
Mijn eigen persoonlijke CIA doet doorlopend continu allerlei dingen zonder toestemming
of medeweten van míjn ministerie van BuZa & vervolgens knipt & plakt BuZa wéér eens ´n Verhaaltje
in elkaar dat míj zo positief mogelijk
voor ´t voetlicht brengt!?

Èn het gebeurt váák genóeg
dat BuZa zèlf overtuigd geraakt van de pure fantasieën die het fabriceert?!!
Vergelijkbare conclusies zijn getrokken door gedragseconomen, die dolgraag willen weten
hoe mensen economische beslissingen nemen! Òf, om precies te zijn, wié díe beslissingen néémt.
Wie besluit om ´n Toyota te kopen in plaats van ´n Mercedes, op vakantie naar Parijs te gaan
in plaats van naar Thailand & om te investeren in Zuid-Koreaanse schatkistcertificaten ipv.
i/d Sjanghaise effectenbeurs?

De meeste experimenten
hebben aangetoond dat er geen ondeelbaar zèlf is dat dit soort beslissingen néémt.
´t Is eerder zó dat ze voortvloeien uit een potje touwtrekken tussen verschillende, vaak tegenstrijdige innerlijke entiteiten. Één baanbrekend experiment is uitgevoerd door David Kahneman,
die in 2002 de Nobelprijs voor Economie kreeg.

DK vroeg
´n groep vrijwilligers
om mee te doen aan ´n drievoudig experiment.
In ´t ´korte´ onderdeel v/h experiment hielden de vrijwilligers ´n minuut lang hun hand in ´n bak water
van 14 graden Celcius, wat zo onaangenaam is dat het bijna pijnlijk wordt. Na 60 seconden mochten ze hun hand er weer uit halen.

In ´t ´lange´ onderdeel
legden vrijwilligers hun andere hand in ´n andere bak water,
even eens met ´n temperatuur van 14C. Maar na 60 seconden werd er stiekum warm water i/d bak gepompt, waardoor de temperatuur ietsje steeg tot 15C. Dertig seconden later mochten ze hun hand
eruit halen. Sommige vrijwilligers deden eerst ´t ´korte´ gedeelte, andere begonnen
met ´t ´lange´ onderdeel. In beide gevallen kwam exact zeven minuten
na ´t afsluiten van beide onderdelen ´t derde,
belangrijkste deel v/h experiment.

De vrijwilligers kregen te horen
dat ze één v/d twee onderdelen moesten herhalen.
Ze mochten zèlf kíezen wèlk deel. Maar liefst 80% wilde liever ´t ´lange´ experiment herhalen,
omdat ze zich dat herinnerden als minden pijnlijk. Dit koudwaterexperiment is zó simpel,
maar de implicaties ervan laten ´t liberale wereldbeeld
schudden op z´n grondvesten.

Het onthult ´t bestaan
van minstens twee verschillende zèlven in één persoon:
´t ervarende zèlf èn ´t verhálende zèlf?! ´t Ervarende zelf is ons bewustzijn van moment
tot moment. Voor ´t ervarende zelf is ´t logisch dat ´t ´lange´ deel v/h koudwaterexperiment erger was. Eerst word je 60 seconden lang blootgesteld aan water van 14C, wat nèt zó ònáángenaam is
als ´t ´kortste´ gedeelte, en dàn moet je nòg ééns 30 seconden doorbijten
met water van 15C, wat net ietsje minder erg is,
maar nog steeds verre
van aangenaam.

Voor ´t ervarende zelf
is ´t ondenkbaar dat ´t toevoegen van ´n lichtelijk onaangenaamde ervaring ´t hele voorval aantrekkelijker kàn maken? Alleen herinnert ´t ervarende zèlf zich niets! ´t Vertelt geen verhalen èn
wordt zelden geconsulteerd bij ´t nemen
van belangrijke beslissingen.

´t Bovenhalen van herinneringen,
´t vertellen van verhalen & ´t nemen van grote beslissingen vallen binnen ´t monopolie
van ´n compleet andere instantie in ons binnnenste: ´t verhálende zèlf?! ´t Verhalende zelf
is verwant aan GAZZANIGA´s interpretator i/d linkerhersenhelft. ´t Ìs continu bezig
om verhalen op te dissen over het verleden & plannen te maken
voor de toekomst.

En net als journalisten,
dichters & politici néémt ´t verhalende zelf
allerlei afstekertjes, afzijkertjes & afpersertjes: ´t vertelt níet altijd àlles
èn gebruikt meestal alleen piekmomenten & eindmomenten?!! De waarde v/d héle ervaring
wordt bepaald door ´t bemiddelen van de piek-
èn de éindmomenten!

Bij ´t evalueren v/h korte onderdeel
v/h koudwaterexperiment berékent ´t verhalende zelf bijvoorbeeld ´t gemiddelde
tussen ´t ergste gedeelte {´t water was èrg kóud} & ´t laatste moment {´t water was nog steeds
erg koud}, waaruit ´t concludeert dat ´t
water erg koud was!?

´t Verhalende zelf
doet hetzelfde met ´t lange onderdeel v/h experiment.
´t Zoekt ´t gemiddelde tussen het ergste gedeelte (´t water was erg koud)
& ´t laatste moment (´t water was iets minder koud) & concludeert daaruit dat ´t water ietsje warmer was. Wat hierbij cruciaal is, is dat ´t verhalende zelf blind is voor de duur van iets
en geen belang hecht aan de uiteenlopende lengte
v/d twee onderdelen.

Als ´t dus tussen
die 2 kàn kíezen, herhaalt ´t liever het lange gedeelte,
waarin ´het water ietsje warmer was´. ´n Soort van ruttig ´schicklgrubereffect´:
´t water was/is/wordt koud dus laten we de sp{r}ookjesvertellers maar dolletjes
geloven die al stapelgek zijn op dit soort inschipperen, bewimpelen,
verwapperen, toedekken, versieren,
nijver opjutten, -tutten &
doodknuppelen
....

cool!
01 sep 2021 - bewerkt op 09 sep 2021 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Asih
Asih, man, 80 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende